لِوْیاتان ( به لاتین: Leviathan ) اثری فلسفی نوشته توماس هابز، فیلسوف انگلیسی، است که در ۱۶۵۱ به زبان انگلیسی در لندن انتشار یافت.
لِویاتان اولین شرح جامع دربارهٔ دولت جدید و ویژگی ها و کارکردهای آن است.
... [مشاهده متن کامل]
این کتاب دارای چهار بخش است: «انسان»، «دولت»، «دولتِ مسیحی»، و «قلمروِ ظلمات» به عنوان ضد دولت مسیحی. هابز در کتاب خود نشان می دهد که چگونه ترس از مرگ باعث به وجود آمدن یک قرارداد اجتماعی بین انسان ها می شود.
لِویاتان تأثیر بسیار مهمی در فلسفهٔ غرب گذاشته و بسیاری از نظریه های قرارداد اجتماعی را در رشتهٔ فلسفهٔ سیاسی به وجود آورده است.
لِویاتان اشاره ای است به هیولا و غولی عظیم الجثه که از دریا سَرک می کِشد و مثل و مانند ندارد. این نام از باب چهل و یکم کتاب ایوّب، در تورات گرفته شده است.
تامس هابز در این کتاب می گوید انسان در وضعیت طبیعی با خشونت همسو و همراه است و دست از جنگ و ستیز برنمی دارد و به همین دلیل به سرور و رهبری که به او امر و نهی کند ( به لِویاتان ) نیاز دارد و برای پایان دادن به جنگ و خشونت، چاره کار این است که به «دولت قدرتمند» تن دهد و الزاماتش را بپذیرد.
تامس هابز در کتاب لِویاتان اشاره می کند انسان به طبع خودخواه و تنها متوجه به شخص خود و در جنگ دائمی با دیگران است. انسان ها از لحاظ خودبینی طبیعی مثل همدیگر هستند. او سه عامل را برای جدال میان انسان ها در وضعیت طبیعی ذکر می کند: ۱ ) جدال بر سر منابع ۲ ) عدم اعتماد به یکدیگر ۳ ) میل به جلال و شکوه
وضعیت طبیعی وضعیتی است که در آن هیچ قدرت حاکمی و قاعده و قانونی حکمفرما نیست و هر کسی نسبت به هر چیزی محق است. «در این وضعیت، ترس دائم و خطر مرگ خشونت بار وجود دارد و زندگی انسانها قرین انزوا و فقر، نامطبوع، خشن و کوتاه است» ( فصل ۱۳ ) او وضعیت طبیعی را جنگ همه علیه همه می داند و بنابراین تصور می کند، از آنجایی که انسان ها توانایی های تقریباً مشابهی دارند به نحوی که یکی نمی تواند بر بقیه غلبه مطلق پیدا کند و اینکه همه به یک اندازه مصلحت اندیش هستند، ترس از مرگ آن ها را بر آن می دارد تا با قراردادی دسته جمعی متقابلاً از حقوق طبیعی خود دست بشویند و دولت تشکیل دهند. در این صورت حقوق طبیعی خود را به یک فرمانروا که در اساس برخاسته از افراد ملت است، واگذار می کنند. این فرمانروا الزاماً پادشاه نیست، بلکه می تواند گروهی از مردم یا هر صورت دیگری هم داشته باشد. نکته مهم این است که حاکمیت مطلق طی قرارداد اجتماعی به آن ها واگذار می شود.
لِویاتان اولین شرح جامع دربارهٔ دولت جدید و ویژگی ها و کارکردهای آن است.
... [مشاهده متن کامل]
این کتاب دارای چهار بخش است: «انسان»، «دولت»، «دولتِ مسیحی»، و «قلمروِ ظلمات» به عنوان ضد دولت مسیحی. هابز در کتاب خود نشان می دهد که چگونه ترس از مرگ باعث به وجود آمدن یک قرارداد اجتماعی بین انسان ها می شود.
لِویاتان تأثیر بسیار مهمی در فلسفهٔ غرب گذاشته و بسیاری از نظریه های قرارداد اجتماعی را در رشتهٔ فلسفهٔ سیاسی به وجود آورده است.
لِویاتان اشاره ای است به هیولا و غولی عظیم الجثه که از دریا سَرک می کِشد و مثل و مانند ندارد. این نام از باب چهل و یکم کتاب ایوّب، در تورات گرفته شده است.
تامس هابز در این کتاب می گوید انسان در وضعیت طبیعی با خشونت همسو و همراه است و دست از جنگ و ستیز برنمی دارد و به همین دلیل به سرور و رهبری که به او امر و نهی کند ( به لِویاتان ) نیاز دارد و برای پایان دادن به جنگ و خشونت، چاره کار این است که به «دولت قدرتمند» تن دهد و الزاماتش را بپذیرد.
تامس هابز در کتاب لِویاتان اشاره می کند انسان به طبع خودخواه و تنها متوجه به شخص خود و در جنگ دائمی با دیگران است. انسان ها از لحاظ خودبینی طبیعی مثل همدیگر هستند. او سه عامل را برای جدال میان انسان ها در وضعیت طبیعی ذکر می کند: ۱ ) جدال بر سر منابع ۲ ) عدم اعتماد به یکدیگر ۳ ) میل به جلال و شکوه
وضعیت طبیعی وضعیتی است که در آن هیچ قدرت حاکمی و قاعده و قانونی حکمفرما نیست و هر کسی نسبت به هر چیزی محق است. «در این وضعیت، ترس دائم و خطر مرگ خشونت بار وجود دارد و زندگی انسانها قرین انزوا و فقر، نامطبوع، خشن و کوتاه است» ( فصل ۱۳ ) او وضعیت طبیعی را جنگ همه علیه همه می داند و بنابراین تصور می کند، از آنجایی که انسان ها توانایی های تقریباً مشابهی دارند به نحوی که یکی نمی تواند بر بقیه غلبه مطلق پیدا کند و اینکه همه به یک اندازه مصلحت اندیش هستند، ترس از مرگ آن ها را بر آن می دارد تا با قراردادی دسته جمعی متقابلاً از حقوق طبیعی خود دست بشویند و دولت تشکیل دهند. در این صورت حقوق طبیعی خود را به یک فرمانروا که در اساس برخاسته از افراد ملت است، واگذار می کنند. این فرمانروا الزاماً پادشاه نیست، بلکه می تواند گروهی از مردم یا هر صورت دیگری هم داشته باشد. نکته مهم این است که حاکمیت مطلق طی قرارداد اجتماعی به آن ها واگذار می شود.
