لوچ

در تالشی به معنیه بیرون زدگی و افتادگی هم ریشه هست . از واژه لوُچ در تالشی لغت لوُچوُن درست شده به معنیه چشمک زدن و نگاه کردن با کناره چشم با خشم و تنفر و ناراحتی به کسی هست. این واژه با ریشه کهن واژه انگلیسی look یعنی locian یکی هست. این واژه در فارسی به صورت آمیانه در کلمه لب و لوچه هم وجود داره و به معنیه نک و انتهای قوس برداشته لبها هست.

در زبان عربی نیز لوچ مبدل به لوش و لوشه گردیده و به مکان بی آب و علفی که چراگاه اشتران ( شترها ) است اطلاق میشده. همچنین بعدها به شخص دوبین، احول، کاژ، کاج نیز لوچ گفته شده. کما اینکه گویند لوچ یک را دو بیند، در اشعار متأخر از لوچ به معنای کسی که در قضاوت یک را دو میبیند و باشتباه قضاوت میکند، و در جایی نیز به افراد خود بزرگ بین و کج پندار نیز خطاب میشده. چنانچه فردوسی اشاره دارد که سرزمینی را که توسط کج بینان و طمع ورزان اشغال گردیده بود بزور شمشیر باز ستاندند. لوچ در فلاسلوچ و سُلوچ به معنای کوچ سالیانه معنا شده. واین نیز همان معنای خالی شدن علفزار ( لوچ شدن ) و کوچ به سوی سرسبزیها را در معنای خود در بر میگیرد.

در زبان انگلیسی به صورت�ruga, ruck وrogosity� به معنی چین وچروک وتاه خوردگی به کار میرود. باتوجه به تبدیل�حرف لام به حرف ر� ودیگر تبدیلهای رایج در زبانشناسی و ریشه یابی.