لباس شخصی به گروهی «باورمندان یا به خدمت گرفته شدگان جمهوری اسلامی ایران» یا به تعبیری دیگر شبه نظامیان وفادار رهبری جمهوری اسلامی ایران گفته می شود که وظیفه خود را دفاع از ارزش های اسلامی و انقلابی می دانند. در نقطه مقابل اغلب اوقات مقامات جمهوری اسلامی نیروهای لباس شخصی را نیروهای مردمی معرفی می کنند که از سوی حکومت سازماندهی نمی شوند یا وجود چنین گروهی به طور کلی تکذیب شده یا از آن ها تحت عنوان افراد خودسر و تندرو یاد می کنند لباس شخصی ها از نیرو های وزارت اطلاعات، اطلاعات سپاه و سازمان اطلاعات فراجا هستند.
... [مشاهده متن کامل]
نمونه هایی که از پدیده لباس شخصی ها در تاریخ معاصر ایران از دوران پهلوی تاکنون برشمرده می شوند عبارتند از شعبان جعفری در دوران پهلوی ( شعبان بی مخ ) و زهرا خانم در اوایل انقلاب ۱۳۵۷. در دورهٔ جمهوری اسلامی، عباراتی چون گروه های فشار و انصار حزب الله نیز به لباس شخصی ها اشاره دارند. لباس شخصی ها نقش کلیدی در سرکوب ناآرامی های پس از انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸، ۱۳۹۶، ۱۳۹۸ و ۱۴۰۱ ایفا نموده اند.
در سال های اخیر لباس شخصی ها به گروهی «باورمندان یا به خدمت گرفته شدگان حکومت» و شبه نظامیان وفادار رهبری جمهوری اسلامی ایران گفته می شود که وظیفه خود را دفاع از ارزش های اسلامی و انقلابی می دانند. در فرهنگ سیاسی معاصر ایران، لباس شخصی به عنوان اعضای بسیج نیز تعبیر می شوند.
در نقطه مقابل اغلب اوقات مقامات جمهوری اسلامی نیروهای لباس شخصی را نیروهای مردمی معرفی می نماید که از سوی حکومت سازماندهی نمی شوند. یا در میان طرفداران نظام حاکم در جمهوری اسلامی وجود چنین گروهی یا تکذیب می شود یا از آن ها تحت عنوان افراد خودسر و تندرو یاد می کنند. مسئولان نیز وابستگی این گروه را به دولت نمی پذیرند.
صادق صبا می نویسد که محافظه کاران در رهبری جمهوری اسلامی ایران برای سال ها از گروه های به شدت مذهبی به عنوان یکی از مؤثرترین شیوه ها برای سرکوب هر چالشی استفاده می کنند. هر کجا که یک اجتماع دمکراسی خواه وجود داشته باشد، این سازمان در حالت عادی با ظاهری پنهان از چشم ها به صحنه آورده می شود. آن ها معمولاً دارای خصوصیات ظاهری مشترکی مانند ریش و پیراهن های روی شلوار انداخته هستند. این نیروها بخاطر ارتباطات قدرتمندی که دارند معمولاً از هرگونه تعقیب قضایی مصون هستند. این مصونیت باعث می شود تا این گروه ها بدون ترس و واهمه ای از عواقب کار خود به هر گروه مخالف خود حمله برد.
... [مشاهده متن کامل]
نمونه هایی که از پدیده لباس شخصی ها در تاریخ معاصر ایران از دوران پهلوی تاکنون برشمرده می شوند عبارتند از شعبان جعفری در دوران پهلوی ( شعبان بی مخ ) و زهرا خانم در اوایل انقلاب ۱۳۵۷. در دورهٔ جمهوری اسلامی، عباراتی چون گروه های فشار و انصار حزب الله نیز به لباس شخصی ها اشاره دارند. لباس شخصی ها نقش کلیدی در سرکوب ناآرامی های پس از انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸، ۱۳۹۶، ۱۳۹۸ و ۱۴۰۱ ایفا نموده اند.
در سال های اخیر لباس شخصی ها به گروهی «باورمندان یا به خدمت گرفته شدگان حکومت» و شبه نظامیان وفادار رهبری جمهوری اسلامی ایران گفته می شود که وظیفه خود را دفاع از ارزش های اسلامی و انقلابی می دانند. در فرهنگ سیاسی معاصر ایران، لباس شخصی به عنوان اعضای بسیج نیز تعبیر می شوند.
در نقطه مقابل اغلب اوقات مقامات جمهوری اسلامی نیروهای لباس شخصی را نیروهای مردمی معرفی می نماید که از سوی حکومت سازماندهی نمی شوند. یا در میان طرفداران نظام حاکم در جمهوری اسلامی وجود چنین گروهی یا تکذیب می شود یا از آن ها تحت عنوان افراد خودسر و تندرو یاد می کنند. مسئولان نیز وابستگی این گروه را به دولت نمی پذیرند.
صادق صبا می نویسد که محافظه کاران در رهبری جمهوری اسلامی ایران برای سال ها از گروه های به شدت مذهبی به عنوان یکی از مؤثرترین شیوه ها برای سرکوب هر چالشی استفاده می کنند. هر کجا که یک اجتماع دمکراسی خواه وجود داشته باشد، این سازمان در حالت عادی با ظاهری پنهان از چشم ها به صحنه آورده می شود. آن ها معمولاً دارای خصوصیات ظاهری مشترکی مانند ریش و پیراهن های روی شلوار انداخته هستند. این نیروها بخاطر ارتباطات قدرتمندی که دارند معمولاً از هرگونه تعقیب قضایی مصون هستند. این مصونیت باعث می شود تا این گروه ها بدون ترس و واهمه ای از عواقب کار خود به هر گروه مخالف خود حمله برد.
این واژه به معنای پلیس مخفی یا همان پلیس و نگهبانی که با لباس همرنگ جماعت میشود و جلوی پسرفت جامعه و آلودگی و جلوی زرنگ بازی چهارتا شل مغز را میگیرد
این واژه به معنای افرادی است که با لباس معمول افراد جامعه در اعتراضات و تجمعات وارد میشوند و هر نوع پدرسوخته گری راانجام میدهند ومجوز کارشان را از حکومت دارند
گرگی که در جامۀ چوپان راه را بر رمه می بندد ، کسی که به شکل آدمیزاد با امر رهبری به مال و ناموس مردم خیانت می کند . این واژه در تشکل های بسیج و سپاه حرامزاده نیز معنی می دهد
در تداول عامه مقابل لباس رسمی و لباس متحد الشکل یا یونیفورم است. به نظامیانی هم که در پوشش غیر نظامی عمل می کنند می گویند. م.