لاریجان

که همان �شورج� و �ونداشورج� است ) ذکر کرده است. واژهٔ �لارج� معرب است و حرف �ج� در آن نقش پسوند مکانی دارد، مشابه واژه هایی مانند �روینج� و �ورگاویج�. در �لارز� و �شرز� این �ج� به �ز� تبدیل و معرب شده است. به مرور زمان �لارج� به �لاریجان� تبدیل شده است.

داشته باشد که به معنی �محل یا زمین� به کار می رفته است. در زبان های مازندرانی و گیلکی نیز �بیجار� به معنی �زمین شالی و زراعی� از همین ریشه آمده است. پسوند �ـان� نیز مانند بسیاری از نام های جغرافیایی ایرانی ( مانند ایران، گیلان، طبرستان ) ، نشانگر مکان و سرزمین است. بر این اساس، �لار ویجه ان� یا �لار بیجار ان� را می توان به معنای �سرزمین رودها یا کشتزارها� یا �محل کشت زار� دانست.