منبع. عکس فرهنگ ریشه های هندواروپایی زبان فارسی واژه قُلقُل از ریشه ی واژه ی کلکل فارسی هست خود این واژه از ریشه ی واژه ی کل فارسی هست
قُلقُل به معنای صدای جوشیدن یا ریختن مایعات درون ظروف است که معمولاً به دلیل وجود مانع در ورود سریع مایعات ایجاد می شود. این واژه همچنین به حرکات نرم و تکراری اشاره دارد، مانند صدای جویبار یا حرکت آب.
قُلقُل یکی از غذاهای سنتی ایران است که شهر شوشتر مرکز اصلی پخت آن به شمار می رود. این غذا معمولا به عنوان صبحانه، عصرانه یا شام مصرف می شود. در پخت این خوراک هم مانند حلیم از گندم و گوشت و هم همانند آش از حبوبات استفاده می شود و به همین دلیل ارزش غذایی بالایی دارد. ... [مشاهده متن کامل]
برای پخت قُلقُل از گوشت سردست گوساله یا گاو یا گاومیش، گندم پوست کنده، لوبیا سفید، عدس، نخود، باقلای سبز، لوبیا قرمز، پیاز، زردچوبه، فلفل سیاه، فلفل سرخ، نعنا و سیر داغ، و نمک استفاده می شود. قُلقُل ( آش یا حلیم سنتی شوشتر ) با شماره ۱۹۹۴ در فهرست میراث ناملموس ایران به ثبت رسیده است.
روستای قلقل واقع در دهستان خرمرود از توابع شهرستان تویسرکان است. این روستا در دامنه کوه خان گرمز واقع شده ودارای آب و هوای سردسیر کوهستانی است. محصولات کشاورزی این روستا بیشتر گندم و گردو می باشد.
قُلقُل ( اسم صوت ) 1. صدای ریختن مایعات درون ظروف دهان تنگ که هوا مانع ورود سریع این مایعات می شود 2. صدای جوشیدن مایعات. ( به وجه اشتراک این دو توجه کنید ) قُلقُل کردن:جوشیدن، شکل حباب پیدا کردن.