قضا

- قضای ناگهانی ؛ مرگ مفاجات و ناگهانی. ( ناظم الاطباء ) .
|| کشتن : قضی علیه ؛ کشت او را. ( منتهی الارب ) . || رسانیدن حاجت و تمام کردن و روا گردانیدن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) : قضی و طره ؛ رسانید حاجت او را. || پند دادن و روان گردانیدن. ( منتهی الارب ) . || وام گذاردن و دین ادا کردن. || واجب کردن. || زبان آوری و بیان کردن. || ساختن چیزی. || آگاهانیدن. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) . || گذشتن. ( از منتهی الارب ) .
منبع. لغت نامه دهخدا