قصه

منبع فرهنگ فارسی عمید
فرهنگ فارسی معین
فرهنگ واژه های سره
فرهنگ فارسی هوشیار
واژگان مترادف و متضاد
لغت نامه دهخدا

کولک قالخیب، قاب - باجانی دوینده، ( شب هایی که کولاک و باد سرد زمستانی دیوانه وار به در و پنجره می کوبید . )
قورد گئـچیـنین شنگلیـسـین یینده، ( همان لحظات غم انگیز قصه که گرگ فرصت مییافت شنگلم بز ِ بز را بخورد )
من قاییـدیب ، بیرده اوشاق اولیـدیم! ( چه می شد من به آن روز های کودکی خود برمی گشتم )
بیر گل آچیب، اوندان سورا سولیدیم! ( بار دیگر همچون گیاهی نورس بهاری گلی باز می کردم و دوباره پژمرده می شدم . )
قصه از ماده قص ( بر وزن نص ) به معنی جستجو از آثار چیزی است و اینکه قصه را قصه می گویند به خاطر این است که پی گیری از اخبار و حوادث گوناگون در آن می شود .

و رسلا قد قصصناهم علیک من قبل
ان هذا لهو القصص الحق
فلنقصّن علیهم بعلم و ما کنا غائبین
یا بنی‏ آدم اما یأتینّکم رسل منکم یقصّون علیکم آیاتی
اما در فارسی زبان، قصه به معنی خرافات یا افسانه یا دروغ گوئی ( ایشان قصه میگه ) . . .
واین خلط معنی با عربی کاملا در غفلت مفسرین وخطباء وفرهنگ لغت واقع شد. متأسفانه!