قرن

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

فرهنگ فارسی عمید
فرهنگ فارسی معین
فرهنگ واژه های سره
فرهنگ فارسی هوشیار
واژگان مترادف و متضاد
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
قرن وام واژه ای عربی در پارسی است که معادل آن واژه سده است.

مینه یِ یِکُمینِ قَرن ، زَمان اَست که به یِک سَد سال می گویَند، وَلی دو فَهمیده یِ دویوم وَ سِیُم وَ چَهارُم هَم هَستَندِگی دارَند :
۱ - زَمان
۲ - شاخ
۳ - نَزدیکی
۴ - دوگانِگی
دَر پیشاسَرگُزَشت ، مَنَنده واژه ها را نِگاره ای دَرمی یافت و گاو که مینه یِ بُنیادین اَش زِندِگی ست دارای دو شاخ اَست وَ فَهمیده یِ زَمان اَز بازه ای میانِ دو سَرِ شاخ پَدید می آیَد ، پَس زَمان دارایِ نِگاره می شَوَد ، سِپَس پِیمیده دیگَری آشکار می شَوَد وَ آن قَرینه ، تَقارُن ، مُتِقارِن ، قَرین، مَقرون ، مُقارِنه . . . که مینه هایِ نَزدیکی وَ دو گانِگی می دَهَند .
دَر پارسی و زَبان های اُروپایی کَران وَ کَرانه ، زَمان وَ زَمانه مینه یِ مَرزیدِگی دارَند ، زَمان گُزَرا اَست وُ جاودانه نیست : گُزَشته ، اَ کنون ، آیَنده.
واژه نامَک :
اَرَبیده = مُعَرَّب
مینه ، مَنه = مَعنی
فَهمیده ، پِیمیده = مَفهوم
مَنوک ، مَنَنده ، مَنِشمَند = اِنسان ، بَشَر
هَستَندِگی ، هَستی= وُجود
هَستیده ، هَست = موجود
هَستیدِگی = موجودیَّت
هَستَنده = واجِِد
مَرزیده = مَحدود
مَرزیدِگی = مَحدودیَّت
پیشاسَرگُزَشت = ماقَبلِ تاریخ
نِگاره = تَصویر
بازه ، گُسَست = فاصِله