centre-point looked to for the attainment of ones ends
قبله گاه
benefactor, patron
قبله نما
compass showing the point to which one should turn in praying, compass(showing the kiblah)
قبله
/qeble/
فارسی به انگلیسی
قبله گاه
قبله نما
پیشنهاد کاربران
نیایش سو
سونماز
نمازسو
رخ نما در نماز
سوی رخ در نماز
سوی رخ در نماز
قبله واژه عربی است پارسی آن می شود کبله صد درصد پارسی است. قبله صد درصد عربی می باشد. در زبان ترکی هم واژه ق و خ گفت نمی شودمثلا ریشه ترکی داشته باشد واژه قبله این واژه یعنی قبله عربی ولی پارسی صد درصد آن کبله می شود.
شاید بتوان رابطه ای میان واژۀ �قبله�با واژۀ �qaballah�متصور شد. واژۀ دوم به اشکال مختلفی نگارش شده؛ از جمله: با حرف k یاc در ابتدای آن، با دو حرف b ، با یک حرف L ، و یا بدون حرف h در انتهای آن. گفتنی است در آیین نگارش انگلیسی برای ادای حرف �ق� از حرف �q� استفاده می شود. برای آگاهی و اطمینان بیشتر رجوع شود به واژۀ kabbalah یا cabala در فرهنگ
... [مشاهده متن کامل]
Merriam Webster. بدیهی است زبان عربی ریشه در زبان عبری داشته و زبان عبری نیز خود برگرفته از زبان سانسکریت می باشد. عبری زبان قوم یهود بوده و گفته شده مردمان در زمانه حضرت عیسی مسیح به زبان �آرامی� سخن می گفته اند.
... [مشاهده متن کامل]
Merriam Webster. بدیهی است زبان عربی ریشه در زبان عبری داشته و زبان عبری نیز خود برگرفته از زبان سانسکریت می باشد. عبری زبان قوم یهود بوده و گفته شده مردمان در زمانه حضرت عیسی مسیح به زبان �آرامی� سخن می گفته اند.
قِبله
جهت خانه کعبه در شهر مکه که مسلمانان روبه آن نماز می خوانند. از آغاز بعثت پیغمبر اسلام تا سال دوم هجرت، یعنی چهارده سال و اندی، مسلمانان روبه بیت المقدس، یعنی قبله گاه یهود، نماز می خوانند. یهودیان از این بابت که مسلمانان رو به قبلۀ آنان نماز می گزاردند آنان را بسیار سرزنش می کردند و آزار می دادند. تمامی پیامبران بنی اسرائیل پیش از محمد ( ص ) نیز به سوی مسجدالاقصی نماز می خواندند. پیامبر بسیار دوست داشتند که خانۀ کعبه قبله گاه مسلمانان باشد و در مواقعی که در مکه حضور داشتند چنان نماز می گزاردند که بین کعبه و مسجدالاقصی می ایستادند، اما در مدینه جمع بین کعبه و مسجدالاقصی ممکن نبود و ایشان به ناچار رو به بیت المقدس می ایستاد. تا آن که در سال دوم هجرت و به نقلی نیمه شعبان آن سال که حضرت محمد ( ص ) به دیدار مادر براء بن معرور در کوی بنی سلمه مدینه رفته بود، پس از صرف طعام هنگام ظهر شد و حضرت در مسجد آن محله به ادای فریضۀ نماز پرداخت. در رکعت دوم جبرئیل فرود آمد و دستور تحویل قبله از بیت المقدس به مسجدالحرام آورد و چون بیت المقدس سمت شمال مدینه و مسجدالحرام سمت جنوب آن بود پیغمبر ( ص ) به عکس جهتی که روی به آن داشت، روی آورد و صف عقب جماعت صف پیشین شد. آیات تحویل قبله عبارت اند از بقره: ۱۴۲ و ۱۴۳ و ۱۴۴. در این آیات خداوند خطاب به کسانی که ممکن است سبب این تغییر و تحویل قبله را جویا شوند، پاسخ داده است: �مشرق و مغرب از آن خداست. هر کس را که بخواهد به راه راست هدایت می کند و شما را امتی میانه برگزیده ایم تا بر مردم گواه باشید و نیز تا رسول بر شما گواه باشد. و قبله ای را که پیرو آن بودی مقرر نداشته بودیم مگر برای این که کسی را که از رسول خدا پیروی می کند از کسی که از عقیده اش برمی گردد، معلوم بداریم. و به راستی آن جز بر کسانی که خداوند آنان را هدایت کرده است دشوار است� ( بقره: ۱۴۲ـ۱۴۳ ) �. . . رویکردت را گاه گاه به آسمان می بینم. تو را به قبله ای برمی گردانیم که به آن خشنود شوی. رویت را به سوی مسجدالحرام برگردان. و ای مؤمنان هر کجا که باشید روی هایتان را به سوی آن برگردانید و به یقین اهل کتاب می دانند این تغییر قبله حق است و از جانب پروردگارشان و خداوند از آنچه که می کنند غافل نیست� ( بقره: ۱۴۴ ) در مجموع هدف خداوند از تشریع قبله، ایجاد وحدت میان مسلمانان و دادن استقلال به امّت اسلامی بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
جهت خانه کعبه در شهر مکه که مسلمانان روبه آن نماز می خوانند. از آغاز بعثت پیغمبر اسلام تا سال دوم هجرت، یعنی چهارده سال و اندی، مسلمانان روبه بیت المقدس، یعنی قبله گاه یهود، نماز می خوانند. یهودیان از این بابت که مسلمانان رو به قبلۀ آنان نماز می گزاردند آنان را بسیار سرزنش می کردند و آزار می دادند. تمامی پیامبران بنی اسرائیل پیش از محمد ( ص ) نیز به سوی مسجدالاقصی نماز می خواندند. پیامبر بسیار دوست داشتند که خانۀ کعبه قبله گاه مسلمانان باشد و در مواقعی که در مکه حضور داشتند چنان نماز می گزاردند که بین کعبه و مسجدالاقصی می ایستادند، اما در مدینه جمع بین کعبه و مسجدالاقصی ممکن نبود و ایشان به ناچار رو به بیت المقدس می ایستاد. تا آن که در سال دوم هجرت و به نقلی نیمه شعبان آن سال که حضرت محمد ( ص ) به دیدار مادر براء بن معرور در کوی بنی سلمه مدینه رفته بود، پس از صرف طعام هنگام ظهر شد و حضرت در مسجد آن محله به ادای فریضۀ نماز پرداخت. در رکعت دوم جبرئیل فرود آمد و دستور تحویل قبله از بیت المقدس به مسجدالحرام آورد و چون بیت المقدس سمت شمال مدینه و مسجدالحرام سمت جنوب آن بود پیغمبر ( ص ) به عکس جهتی که روی به آن داشت، روی آورد و صف عقب جماعت صف پیشین شد. آیات تحویل قبله عبارت اند از بقره: ۱۴۲ و ۱۴۳ و ۱۴۴. در این آیات خداوند خطاب به کسانی که ممکن است سبب این تغییر و تحویل قبله را جویا شوند، پاسخ داده است: �مشرق و مغرب از آن خداست. هر کس را که بخواهد به راه راست هدایت می کند و شما را امتی میانه برگزیده ایم تا بر مردم گواه باشید و نیز تا رسول بر شما گواه باشد. و قبله ای را که پیرو آن بودی مقرر نداشته بودیم مگر برای این که کسی را که از رسول خدا پیروی می کند از کسی که از عقیده اش برمی گردد، معلوم بداریم. و به راستی آن جز بر کسانی که خداوند آنان را هدایت کرده است دشوار است� ( بقره: ۱۴۲ـ۱۴۳ ) �. . . رویکردت را گاه گاه به آسمان می بینم. تو را به قبله ای برمی گردانیم که به آن خشنود شوی. رویت را به سوی مسجدالحرام برگردان. و ای مؤمنان هر کجا که باشید روی هایتان را به سوی آن برگردانید و به یقین اهل کتاب می دانند این تغییر قبله حق است و از جانب پروردگارشان و خداوند از آنچه که می کنند غافل نیست� ( بقره: ۱۴۴ ) در مجموع هدف خداوند از تشریع قبله، ایجاد وحدت میان مسلمانان و دادن استقلال به امّت اسلامی بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
پیشگاه
قبله
به گُمان واژه ای پارسی است که در زمان چندایزدپرستی در مَکه درآمده است و اَسل آن می بایست کَبله باشد :
قِبله < کِبله < کَبله
کَب = همان qubic که واژه ای ایرانوویچی است به مینه چهارگوش که چهر خانه ی خدا یا کعبه می باشد و شاید از روی مَهماری ( مَهراسی یا معماری ) کَبه ی زرتشت در نقش/ نگاشت رستم ساخته شده است .
... [مشاهده متن کامل]
لِه = به مینه ی نِگون شدن یا نَمیدن ( خَم شدن ، پَخ شدن و پَخمیدن ) است که در پارسی امروز به چهر لِهیدن و لِهاندن و لِه شدن و لِه کردن بَغی ( باقی ) مانده است.
روی هم رفته کَبله : به سوی کَب یا کَبه یا کَعبه ایستادن و سپس نَمیدن یا نَمازیدن و خَمیدن و به خاک اُفتادن یا به زبان ایرانیان باستان لِهیدن است و شاید این لهیدن با لَمیدن هم که از ایستا ن به یک وَر نشتن یا یه پَل یا به یک پَهلو دراز کشیدن درآمدن است بی رَپت نباشد.
به گُمان واژه ای پارسی است که در زمان چندایزدپرستی در مَکه درآمده است و اَسل آن می بایست کَبله باشد :
قِبله < کِبله < کَبله
کَب = همان qubic که واژه ای ایرانوویچی است به مینه چهارگوش که چهر خانه ی خدا یا کعبه می باشد و شاید از روی مَهماری ( مَهراسی یا معماری ) کَبه ی زرتشت در نقش/ نگاشت رستم ساخته شده است .
... [مشاهده متن کامل]
لِه = به مینه ی نِگون شدن یا نَمیدن ( خَم شدن ، پَخ شدن و پَخمیدن ) است که در پارسی امروز به چهر لِهیدن و لِهاندن و لِه شدن و لِه کردن بَغی ( باقی ) مانده است.
روی هم رفته کَبله : به سوی کَب یا کَبه یا کَعبه ایستادن و سپس نَمیدن یا نَمازیدن و خَمیدن و به خاک اُفتادن یا به زبان ایرانیان باستان لِهیدن است و شاید این لهیدن با لَمیدن هم که از ایستا ن به یک وَر نشتن یا یه پَل یا به یک پَهلو دراز کشیدن درآمدن است بی رَپت نباشد.
قبله ی به فتح قاف و به کسر لام یعنی از قبل و در ایه 52 سوره قصص نکته ای دارد که باید عنوان کنم منظور اهل کتابی که از قبل به خداوند ایمان اورده بودند و شاید در دل یا نام دین دیگری در انجا سکونت داشته اند
... [مشاهده متن کامل]
... [مشاهده متن کامل]
مثل یهودیان و نصارا و شاید مسیحیان که خداوند میفرماید کسانی که از قبل به انها کتاب ( تورات و انجیل ) داده شده بود ایمان اوردند منظور از قبل همان افراد کتاب داده شده از قبل بوده است که مطرح شد
شایدم گبله بوده
نمازسوی
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ١٢)