قافیه را باختن

در ادامه و تکمیل نظر قبلی این شعر را مستند میکنم :
یادته صدتا ترانه با چشات ساختی
اومدم قصه بشم قافیه رو باختی

قافیه را باختن یعنی : با کسی تا آخر همراه نشدن ، در نیمه راه ، راه را از همراه خود جدا کردن ، به طور ناباورانه با دلداده بی وفا شدن ، . . . . . .

کنایه از مایوس شدن. امید خود را از دست دادن

کُرک و پَر، ( ) ریختن
لهجه و گویش تهرانی
هیبت /قافیه را باختن

قافیه را باختن. ( ضرب المثل ) کنایه است از مغلوب شدن، فرصت را از دست دادن. ( منبع: فرهنگ فارسی معین )
رجوع شود به قافیه.