قافیه از ماده قفا به معنی پشت است ، و قافیه را از این رو قافیه می گویند که قسمتهای آخر شعر مشابه یکدیگر و پشت سر هم قرار می گیرد .
ساوند.
[ وَ ] ( اِ ) قافیه و وزن شعر. ( ناظم الاطباء ) . مصحف �پساوند�. || در نسخه میرزا نام صفه ای باشد و در نسخه وفائی صفه باشد که سقف او را بیک ستون برافراشته باشند و در تحفه صفه بالا باشد یعنی رواق.
واژه نامه دهخدا
واژه نامه ساوند برابر قافیه
آخر بیت
پساوند
منبع: واژه نامه لغت فرس اسدی طوسی
وات آرایی
رج بندی
واج آرایی
هر شعری باید نظمی داسته باشع، برای تعریف قافیه باید بگیم: کلمه ی آخر هر مصراع با مصراع روبه روش باید تقریبا هم آوا باشه
مثل این بیت :
به نزد آن که جانش در تجلیست ☆ همه عالم، کتاب حق تعالیست
خوب بیت رو بخونین؛تجلیست و تعالیست تقریبا هم آوا هستن کلماتش و شبیه همن، پس اینا هم قافین
... [مشاهده متن کامل]
یه مثال دیگه:
برگ درختان سبز در نظر هوشیار☆ هر ورقش دفتریست در نظر کردگار
ببینید الانم تو این بیت هوشیار و کردگار، ( دو تا کلمات آخر مصراع ) ، باهم هم قافین.
لطفا اگه دوس داشتین به منم رای مثبت بدین یا برام کامنت بذارین
موفق باشین
پس آوند
این واژه عربی است و پارسی آن فَشما می باشد که از اوستایی: فْشْما fshmã ساخته شده است