قارون

و دفاتر حساب اموالش زانو می زدند. هرچند او را اندرز می دادند که به مال دنیا مغرور نشود، و آن را در راه خیر مردم صرف کند، نمی پذیرفت. وی در پرداخت زکات بُخل ورزید و عاقبت حیله ای اندیشید تا موسی را با سلاح تهمت مغلوب کند. پس با زنی تبهکار تبانی کرد تا وی در حضور قوم از موسی تظلم کند و او را به زنا متهم سازد. چون صبح فرارسید، قارون در مجمع بنی اسرائیل رو به موسی کرد و گفت: آیا در تورات وارد نشده که زانی را باید سنگسار کرد؟ موسی گفت: آری. قارون گفت: پس تو به حکم تورات و فتوای خودت باید سنگسار شوی، زیرا با فلان زن زنا کرده ای. موسی زن را احضار کرد و او را قسم داد تا حقیقت امر را در حضور قوم بیان کند. زن گفت: آنچه قارون می گوید تهمت و افتراست، و من گواهی می دهم که قارون دروغگوست. آن گاه موسی دربارهٔ او نفرین کرد و خدا زلزله ای سخت پدیدآورد و زمین «قارون، خانه و گنجش» را به کام خود کشید. دربارهٔ تشخیص هویت قارون با رجال تاریخی میان محققان اختلاف است. داستان قارون در قرآن در سوره قَصص، آیه های ۷۶ تا ۸۴ آمده است.