قائم

۶. [قدیمی، مجاز] حاضر و آماده برای انجام کاری.
〈 قائم به ذات: ( فلسفه ) آن که یا آنچه به خودی خود وجود دارد و وجودش وابسته نیست: ♦ زیرنشین علمت کائنات / ما به تو قائم چو تو قائم به ذات ( نظامی۱: ۵ ) .
〈 قائم به غیر: ( فلسفه ) آن که یا آنچه وجودش وابسته به غیر است و به غیر بستگی دارد.
〈 قائم به نفس: ( فلسفه ) = 〈 قائم به ذات
〈 قائم شدن: ( مصدر لازم ) [قدیمی] ثابت و استوار شدن؛ محکم شدن.
〈 قائم کردن: ( مصدر متعدی ) [قدیمی]
۱. برپا داشتن.
۲. ثابت و استوار کردن؛ محکم کردن.
۳. پنهان کردن.

اکنون سوال این است که : چه الزامی دارد که هنگام شنیدن این لقب حضرت، حتما باید از جای خود برخیزیم و دست بر سینه گذاریم و ادای احترام کنیم ؟
جواب :
در پاسخ به سوال مذکور، می توان ۳ علت را بیان نمود:
۱. کلمه ی قائم، اسم فاعل از ماده ی قام ، به معنای برخاست ، است. پس انتساب لقب قائم بر حضرت مهدی عج، اشاره به قیام جهانی و ظهور ایشان، به اذن پروردگار دارد. بنابراین ما با شنیدن این لقب از ایشان، برمی خیزیم، تا با تمرین این عمل، یک نوع آمادگی در خود ایجاد کنیم. که هنگام ظهور حضرت نیز از جا برخیزیم و در رکاب امام زمان و گوش به فرمان ایشان ، حرکت کنیم.
۲. ما این عمل را از یازده امام خود یاد گرفته ایم و الگوبرداری نموده ایم. که هرگاه نام مبارک حضرت مهدی عج ، برده می شود، به احترام ایشان و آموزش به شیعیان، از جای برمی خواستند و دستان خود را بر سر می گذاشتند و می فرمودند: اللهم عجل فرجه و سهل مخرجه.
۳. امام صادق علیه السلام در پاسخ به این سوال فرمودند: چون غیبت امام زمان عج ، طولانی است و امام از شدت محبتی که به دوستداران خود دارد، هر زمان که شخصی او را یاد کند، نگاهی به او می نماید و سزاوار است که یاد کننده ، به جهت احترام و تعظیم، از جای خود برخیزد. ( منتخب الاثر، صفحه ۵ )