فیل دریایی که در چین به نام دوگانگ شناخته می شود یک پستاندار دریایی بزرگ است که همراه با سه گونه از گاو دریایی، تنها گونه های زنده از راستهٔ گاودریایی سانان بودند. فیل دریایی همچنین، پس از انقراض گاو دریایی استلر در قرن ۱۸، تنها گونهٔ زنده از خانوادهٔ دریافیلان بود. فیل دریایی عمر درازی دارد و قدیمی ترین نمونه ثبت شده به سن ۷۳ سالگی رسیده است. آن ها به طور طبیعی شکارچی هستند و شکارچیان طبیعی کمی دارند، اگرچه حیواناتی مانند تمساح، نهنگ قاتل و کوسه تهدیدی برای بچه های فیل دریایی به شمار می آیند. همچنین دیده شده است که فیل دریایی در اثر نیش لقمه ماهی کشته شده است.
... [مشاهده متن کامل]
فیل های دریایی در طول تاریخ اهداف آسانی برای شکارچیان بوده اند که آن ها را برای گوشت، روغن، پوست و استخوان هایشان می کشتند. صنعت رو به رشد بوم گردی با محور بازدید از فیل های دریایی در برخی کشورها سود اقتصادی داشته است.
تعداد زیادی از عفونت ها و بیماری های انگلی فیل های دریایی را تحت تأثیر قرار می دهند. پاتوژن های شناسایی شده شامل کرم ها، کریپتوزپوریدیوم، انواع مختلف عفونت های باکتریایی و سایر انگل های ناشناس هستند. تصور می شود ۳۰ درصد از مرگ و میر فیل های دریایی در کوئینزلند استرالیا از سال ۱۹۹۶ به دلیل بیماری باشد.
فیل دریایی در امتداد سواحل دریای سرخ، اقیانوس هند و غرب اقیانوس آرام یافت می شود. می توان آن ها را در امتداد سواحل آفریقا از مصر تا موزامبیک و ماداگاسکار یافت. در خلیج فارس، و سواحل آسیا از پاکستان تا سری لانکا، و از اوکیناوا ژاپن به سمت جنوب از اندونزی و فیلیپین تا ملانزی و دیواره مرجانی بسیار رایج است. در سال ۲۰۰۲ در سواحل جنوبی خلیج فارس، جمعیت بزرگی از فیل های دریایی شامل ۵٬۸۰۰ تا ۷٬۳۰۰ فرد از آن ها زندگی می کردند که تعداد آن ها در حال کاهش است.
فیل های دریایی به طور متوسط ۲٫۵ تا ۴ متر طول دارند. وزن آن ها ۲۵۰ تا ۳۰۰ کیلوگرم است. فیل دریایی پوزه ای رو به پایین، دمی پهن و چنگال دار، شبیه به دلفین، و بدنی اژدر مانند دارد که کناره های آن در جلو تخت و صاف شده است. نر این جاندار دارای یک جفت عاج کوچک است. پاهای جلویی به باله تبدیل شده است. سوراخ های بالای بینی آن می تواند با استفاده از دریچه هایی بسته شود.
... [مشاهده متن کامل]
فیل های دریایی در طول تاریخ اهداف آسانی برای شکارچیان بوده اند که آن ها را برای گوشت، روغن، پوست و استخوان هایشان می کشتند. صنعت رو به رشد بوم گردی با محور بازدید از فیل های دریایی در برخی کشورها سود اقتصادی داشته است.
تعداد زیادی از عفونت ها و بیماری های انگلی فیل های دریایی را تحت تأثیر قرار می دهند. پاتوژن های شناسایی شده شامل کرم ها، کریپتوزپوریدیوم، انواع مختلف عفونت های باکتریایی و سایر انگل های ناشناس هستند. تصور می شود ۳۰ درصد از مرگ و میر فیل های دریایی در کوئینزلند استرالیا از سال ۱۹۹۶ به دلیل بیماری باشد.
فیل دریایی در امتداد سواحل دریای سرخ، اقیانوس هند و غرب اقیانوس آرام یافت می شود. می توان آن ها را در امتداد سواحل آفریقا از مصر تا موزامبیک و ماداگاسکار یافت. در خلیج فارس، و سواحل آسیا از پاکستان تا سری لانکا، و از اوکیناوا ژاپن به سمت جنوب از اندونزی و فیلیپین تا ملانزی و دیواره مرجانی بسیار رایج است. در سال ۲۰۰۲ در سواحل جنوبی خلیج فارس، جمعیت بزرگی از فیل های دریایی شامل ۵٬۸۰۰ تا ۷٬۳۰۰ فرد از آن ها زندگی می کردند که تعداد آن ها در حال کاهش است.
فیل های دریایی به طور متوسط ۲٫۵ تا ۴ متر طول دارند. وزن آن ها ۲۵۰ تا ۳۰۰ کیلوگرم است. فیل دریایی پوزه ای رو به پایین، دمی پهن و چنگال دار، شبیه به دلفین، و بدنی اژدر مانند دارد که کناره های آن در جلو تخت و صاف شده است. نر این جاندار دارای یک جفت عاج کوچک است. پاهای جلویی به باله تبدیل شده است. سوراخ های بالای بینی آن می تواند با استفاده از دریچه هایی بسته شود.
مرس
داگونگ