فنر

فنرهای فولادی:
فنرهای فولادی در دو نوع مفتولی و تخت وجود دارند. فنرهای فولادی مفتولی می تواند دارای سطح مقطع گرد یا چهار گوش باشد.
در دوانتهای فنرهای فشاری حلقه هایی که با تکیه تماس دارند کاملا تخت ساییده می شوند بنابراین حدود 5/1 حلقه در دو انتهای فنر غیر فعال در نظر گرفته می شوند. فنرهای مارپیچ را از پیچیدن مفتول فنر به دور یک میله به وجود می آورند.
فنر های شمش:
این فنرها به صورت لایه لایه ساخته می شوند، برای جذب نیروهای خمشی کاربرد دارند.
فنرهای فولادی پیچشی:
این فنر به صورت یک میله ی فولادی است که یک انتهای آن در محلی ثابت شده و انتهای دیگرش توسط اهرم به یک عضو نوسان کننده متصل می شود.
فنر فشاری مخروطی:
از پیچیدن یک مفتول یا تسمه به دور یک مخروط ساخته می شود. این فنرها دارای ضریب سختی غیر یکسانی هستند یعنی هنگامی که بار وارده کم باشد نرم عمل می کنند و وقتی بار زیاد شود فنر هم سخت تر می شود و تغییر مکان آن کمتر خواهد بود از این خاصیت در خوردروهای سنگین استفاده می شود.

ضریب سختی فنر:C
نیرو ( نیوتن ) :F
جابجایی ( متر ) :S
فنرهای مارپیچ:
فنرهای مارپیچ به ورت سرد یا گرم بسته می شوند که معمولا بستگی به قطر سیم فنر دارد تا قطر سیم اینچ فنرها به صورت سرد بسته می شوند و بیشتر از آن را به صورت گرم می پیچند که معمولا از فولادهای کربن دار استفاده می شود. پس از پیچیدن فنرهای مارپیچ آن ها را تا
حرارت می دهند و به مدت 30 دقیقه در این درجه حرارت نگه می دارند تا تنش های حبس شده آزاد شوند، این عمل را تمپره می نامند.
فنرهایی که قطر مفتول آن ها بیشتر از اینچ است، باید برای تهیه ی آن ها از آلیاژهای فولادی استفاده نمود، گرچه قیمت آن ها
گران تر است، یک نوع آلیاژ به نام سیلیس منگنز نسبت به سایر آلیاژ ها ارزانتر است ولی عیب بزرگ این آلیاژ این است که کربن خود را هنگام عملیات حرارتی از دست می دهد، در نتیجه سطح خارجی ناصاف می شود که این موضوع باعث تشدید خستگی می شود.
آلیاژ دیگری که بسیار گران است به نام کروم وانادیوم می باشد که نسبت به فولادهای با کربن ساده برای بارهای ضربه ای مناسب تر است.
فنرهای معمولی را نباید برای درجه حرارت های بالاتر از بکار برد.
مهندس فمی، آبشاران