فرنی

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

نام خوراکی که از آردِ برنج، شکر، گلاب، شیره انگور ( دوشاب ) و. . . درست شده و از خوراکی های کهن مردمان ایران زمین به شمار می رود که آن را در آیین یسنا، یلدا و چهارشنبه سوری می خورند -
امروزه این نام را بر روی پیش غذای"دِسِر" خوشمزه اصفهانی گذاشتند؛گرچه در جایجایِ جهان ازجمله: هند، فرانسه، ایسلند و. . . آن را به گونه های گوناگون هم درست می کنند!
این پیش خوراک به بچه هایی که هنوز دندان درنیاوردند یا پیرهایی که دندان هایی برای جویدن ندارند هم پیشنهاد می شود
فِرِن ( فِرین ) : نام خوراکی و یای ( ی ) نسبت، وابستگی فارسی:
مهربان ( مهربون ) ، مهروَرز، بخشنده، دست و دل باز -
شیرین زبان، خوش سخن، سخنور، زیبا بیان -
خوشایند، دلنواز، دلپذیر، دلنشین، دلپسند، دلچسب، دلکش، دلربا -
گیرا، اثر گذار، جذاب، فریبنده، کاریزما دار! -
دوست داشتنی، خواستنی، گوگولی