فرمانبرداری

طوق کسی بر گردن داشتن ؛ کنایه از مطیع وی بودن. بندگی وی را بر عهده داشتن.

سر از دام کسی نپیچیدن ؛ از فرمان او بیرون نرفتن. از رنج که او مقرر دارد تن بیرون نکشیدن. تحمل بلا که او مقرر کند کردن :
ز من هر چه خواهی همه کام تو
بر آرم نپیچم سر از دام تو.
فردوسی.

قدم در دایرهٔ متابعت کسی یا چیزی نهادن

سر بر خط نهادن/آوردن

گردن افکندن. [ گ َدَ اَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) گردن زدن. || مطیع بودن. تسلیم گشتن. فرمانبرداری کردن :
که ما شاه را چاکر و بنده ایم
همان باژ را گردن افکنده ایم.
فردوسی.

اطاعت . . . . . انقیاد . . . . . . تمکین . . . . .

مهترپرستی
مهترپرست ؛ آنکه بزرگ و سرور قوم را می پرستد. فرمانبردار. مطیع :
برفتند هردو به جای نشست
خود و نامداران مهترپرست.
فردوسی.

فرمانبرداری = پذیره

تمکین، اطاعت