#فرفره
تازی شده واژه پارپاره و پرپره است.
ایران باستان : *parn�m. پرنام
اوستایی: parəna پارنا
پارسی نو: *perH - پر
این واژه از آنجایی که فرفره از پاره کردن و پارپاره نمودن برگ درست میشود به آن پارپاره یا فرفره گویند.
... [مشاهده متن کامل]
این واژه به زبان اروپاییان راه یافته و به ریخت
انگلیسی: fern سرخس ( برگ های درخت سرخس پرپر می باشد از این رو به آن فرن fern گویند )
پر”, in�Rekhta Dictionary�[Urdu dictionary with meanings in Hindi & English], Noida, India: Rekhta Foundation, 2023.
🦋🦋🦋🦋🦋
کانال ایران باستان در ایتا
@iranaryan
🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋
این واژه به هیچ شکلی تورکی است از ریشه اریایی و ایران باستان است و در ان زمان ترکان وجود خارجی نداشتند
بادفر
فرفره ترکی است و از مصدر "فیریلداماق" به معنی چرخیدن.
تلفظ درست تر هم فیرفیرا هست
فِرفِرو/ در گویش شهرستان بهاباد به فرفره گفته می شود. اصطلاح ( مثل فرفرو ) برای ویژگی فردی بکار می رود که کار یا کارها را به سرعت انجام می دهد و خیلی فرز و تند است.
انواع فرفره :
1. کاغذی
2. چوبی
3. بی قراری
فرفره از نظر کارکرد دو نوع است: نوع اول که از کاغذ رنکی یا ساده به صورت پره دار درست شده و با وزش باد، حول یک سنجاق ته گرد یا میخ نازک می چرخد و نوع دوم به شکل مخروط از چوب یا پلاستیک خشک ساخته می شود . نوع چوبی آن دارای نوک فلزی است و با پیچاندن طنابی نازک بر دور آن و با کشیدن طناب و رها کردن فرفره بر روی زمین می چرخد. نوع پلاستیکی آن تو خالی است و یک محور در داخل خود دارد که طناب دور آن می پیچد و با کشیدن طناب و رها شدن فرفره روی زمین می چرخد و نوک فلزی ندارد.
... [مشاهده متن کامل]
فرفره چوبی به ترکی، " مازالاق " و در خسروشاه آذربایجان " مازاراق " ( با تلفظ مازاراخ ) نامیده می شود. فرفره های غیرچوبی و کاغذی و . . . را معمولاً " فیرفیرا " می گویند
در خسروشاه به مازاراق هایی که دارای نوک تیز فلزی و جنس چوبی محکم است، " قارقا میل " و به مازاراق هایی که نوک فلزی تیزی ندارند و چوبشان چندان محکم نیست و بزودی زخمی شده یا شکسته می شوند، " دوگمه میل " گفته می شود.
دو نوع مازاراق بازی در خسروشاه وجود داشته است:
1 - موشاموش: در زمین خاکی سفت دایره ای می کشیدند یک نفر به قید قرعه مازاراق خود را وسط دایره می گذاشت بچه های دیگر به نوبت مازاراق خود را در داخل دایره به چرخش در می آوردند و لازم بود مازاراق را در حال چرخش به کف دست خود هدایت کرده و سپس با مازاراق وسط دایر برخورد می داد و پس از برخورد نیز لازم بود مازاراق حد اقل برای لحظه ای بچرخد.
2 - قاققیدی: مانند بازی نوع اول است ولی در این نوع بازی لازم است هر یک از بازی کنان حین چرخاندن مازاراق ابتدا مازاراق شان با مازاراق وسط دایره برخورد و زخمی به آن وارد می کرد و در ادامه روی زمین می چرخید. در این نوع بازی اتفاق می افتاد که مازاراق روی زمین در اثر برخورد مازاراق های دیگر دو قسمت می شد.
بعضی از کودکان در مازاراق های خود سوراخ هایی ایجاد می کردند که هنگام چرخش مازاراق مانند سوت عمل می کرد و تولید صدا می نمود.
