فراست

افشار = اف شار = فشار = اپشار = چیزی که از بالا یا بسیار جاری می شود ///// واژه فشار همان بسیار جمع شده می باشد و شار در گذر زمان به شر و شهر و سر هیخته ( تبدیل ) شد
پس فهمیدیم ف در شروع واژه ها همان اف و همان آپ لاتین و زبان کهن ایرانیست و در فراست = ف راست = اف راست و اف یعنی بالا و بسیار و راست بچم درستی می باشد و درثمر فراست = کسی که درستکار تر است. واژه افراشته همان افراسته می باشد و به بیشتر بودن درستی اشاره دارد پس افراسته یا چکیده شده آن فراست همان بلندی در درست کاریست=> کسی که کارهایش را با درستی و دقت بیشتر انجام میدهد.

را تفسیر کنیم می توان گفت که فراست = فرآموشی و سرافت= درسر اُفت یا آفت داشتن که مجازاً همان فرآموشی است وسرافط هم دراصل همان سرافت بوده واشتباه دیکته ای پیدا کرده است واین اشتباهات لفظی بخاطر اشتباهات درکاربرد آن درقدیم بوده که عده ای به جای بیان کلمه ی ملتفت بودن یا نبودن می گفتند ازسرافت افتادم یابه سرافت افتادم ودنیای کم سوادی عامل این اشتباه بودو حتی استعمال فراست به عنوان مترادف سرافت هم غلط بود زیرا سرافت کاربرد عامیانه دارد ولی فراست کاربرد علمی و دانشگاهی دارد ولی این دو واژه را نمی توان ازهم بیگانه شمردبه این علت که مُکسر و شکستگی کلمات وجابجایی حروف در همه زبانها وجود داردمثل غاز _ زاغ که هردو نماد پرنده اند واشتباهات کاربردی اینگونه تشابهات را رقم زده است درصورتی که اصل آنها غاز - قُر ( به معنی آوازخوان سیاه ) بوده ولی به جای قُر ، از لفظ زاغ که نماد چشم پرنده است وترجیح وپوشش فرع براصل است استفاده شده است

به جای ف بعدها رایج گشت بنابراین سرافت که درقدیم مصطلح بود با فراست که درعهدمعاصر ۱۰۰۰ ساله رایج شده است با یکدیگر مترادف و هم معنی هستند یعنی سرافت قدیمی = فراست کنونی بنابراین سرافت= فراست ودلیل اینکه فراست معنی باهوش بودن برایش ذکرشده این است که فراست از ترکیب دوکلمه ی ( ( فراخ= آسایش ، و راس= سر انسان ) ) تشکیل یافته وفراست یعنی ذهن باز وآسوده داشتن وازآنجایی که درعربی کلمه ی سرا = خانه می باشد کاربرد سرافت در دوره تحکم اعراب برایران معنی سرافتح= فتح خانه را متبادر می ساخت لذا اصل فراست برسَرافَت رجحان وبرتری یافت وبه همین دلیل امروزه درعموم مردم بیشتر بصورت فِراسَت استعمال می شود. گرچه می توان حدس زد که فراست تلفیقی ازکلمات ( ( فراتر ازسیاست= تیزهوشی ) ) باشد ولی این قضاوت مبنای تاریخی وفرهنگی نداردزیرا خود کلمه ی فرا ، ازکلمه فراز = بلندی ، گرفته شده وازمشتقات خفیف شده یک کلمه، ساختن یک کلمه جدید دقیق نیست.