فر

گوتیک :FAIR، FRA
آلمانی کهن : PARIY، VER، FIR
پروسی کهن :PER، PRA
و. . .
در زبان آلمانیِ کنونی نیز بمانند پارسی به فراوانی تکواژ ( ver ) به عنوان پیشوندِ کارواژه بکار می رود:
نمونه آلمانی: verschaffen، versuchen و. . .
نمونه پارسی:فراختن ( فرآزیدن ) ، فرسودن، فرساییدن، فرکندن، فرجامیدن و. . .

ممنون از همکاری شما

فَرَاَfara، فَراfarau[ ( درهخامنشی واوستا زیادآمده ودرسر دسته ای ازواژگان مانند فرمان ، فرزان، فرارفتان، فراخواندن بجامانده ) بمعنی �پیش� است . درسانسکریت �پَرpar�درلاتین �پرُوpro�ودرزبانهای کنئنی اروپا به هیئت های مختلف موجود است. ] ( فرهنگ ایران باستان، استادپ. رداودص 54
پیری pey rieدرگویش سورانی زبان کردی برابراست با پَری pareدرگویش اورامی زبان کردی وبمعنی پیش درزبان فارسی دری وهم ریشه است با preدرزبان انگلیسی ] که بصورت پیشوند ی بانام ها واسامی جای ها همراه است . همانند پری زنگنه که نام یکی ازروستاهای ملایر است . و�فر� نیزکارکردی مشابه آن دارد مانند فر ایجان درشهرستان محلات ونمونه های فراوان دیگر سطح کشور وعلی الخصوص درقلمرو جغرافیای طبیعی وفرهنگی قره چای واز جمله درمنطفه فراهان دراستان مرکزی .
په رین parinدرکردی سوارنی برابراست باپرِآیprayدرکردی اورامانی ودرفارسی راندن به جلو معنی می دهد. وواژه propel درانگلیسی ازاین ریشه وبهمین معنی است
�فر�مترادف�پر�می باشدو [در زبان سنسکریت این واژه به گونۀ واژة Parsuو در زبان اوستایی Parasuمفاهیم �مرز، دنده، پهلو، کنار، و بر� را به ذهن متبادرمیکند ) دیاکونف، 155 ، 68 - 67 :1378؛ قرشی، . ( 229 :1380ابن بلخی نیز پارس را منسوب به پهلو میداند ) ابن بلخی، . ( 4 :138 ] pariyپَری درپارسی باستان پیرامون ، اطراف ( واژه نامه پارسی باستان ) معنی می دهد و para : فرا می باشد. نام روستاها دارنده این یشونددرنوشتهای رسمی با آوای �فر�ودرگویش های محلی همانند �فرک�یا�پرک�یا �فرده قان�یا �پرده قان�با آوای �پر�خوانده می شوند .
و بصورت یشوند یا پسوند در نامگذاری اماکن وفرهنگ اصطلاحات جغرافیایی بسیار دیده می شودکه می توان ازآن بعنوان حد، حریم ، محدوده ، ومرزودارندگی یا نشان معنی کرد . مانند فرایجان ، فراهان ، فر، فرحصار، فرزین ، فرمهین و - دراستان مرکزی و. . . . که دراین نامگذاری ها با درنظر گرفتن فرهنگ باستانی وبرخاسته ازطبیع که تمام هسیتی را نااشی از فرایزدی وآنرا دارای حیات می دانستند . بخشی ازگستره زیاد معنی �فر، فره� یعنی شناخت وبه رسمیت شناختن واحترام به آن ویا حرمت آن بطورضمنی دخیل می باشد ولی چنان ارتباط تنگاتنگی که بعضی افراد درتعبیر اسامی جای ها برداشت می نمایند ندارد بلکه معمولا بصورت ترکیب با نشانه دیگر وقابل شناسایی ( به ارزش معنایی شناخت ودرک که با تکریم همراه است درفرهنگ باستان توجه شود ) وبطور اولی با علایم جغرافی وبطور خاص جغرافیایی طبیعی وپس ازآن جغرافیای انسانی و. . . همراه است . فی المثل واژه� فرمهین �که درگویش های فارسی محلی بشکل �پَرمئین یا پرمیین � می خوانند و امروزه مرکزشهرستان فراهان دراستان مرکزی ایست درحاشیه کویر میقان قرارگرفته است . میقان عربی شده واژه مه گان درفارسی است . این کویر سبب ایجاد مه در زمانهای سرد واکثر روزهای زمستان می شود . ونیز نام چندروستا دراین ناحیه با �میقان� همراه است ازجمله �میقان، مشهد میقان� ضمن اینکه شاید این ناحیه را ازنظر جغرافیای سیاسی بتوان ازتوابع ناحیه �میقان� محسوب کرد وفرمهین را مرز محدوده جغرافیای سیاسی میقان تعریف کرد . ولی ازآنجا که علت نامگذاری روستاویا نحیه ی میقان همان دارندگی صفت مه آلودی بوده بنظر می رسد یکی ازدلایل نام گذاری نام فرمهین توصیف آن با قرار گیری درمنطقه مه آلود صحیحتر باشد . زیرااین روستا درمرزمنطقه مه آلود قراردارد . ونیز �مه�درآن زیاداست ومی تواند ازنظر شکل توصیف معنایی با توصیف واژه �فرزین� یعنی کس یا جایی که �زین� بمعنی شکوه وجلال ودرخشندگی وزینت وبرجستگی زیاد با حالت رو به تزاید وفروانی است دررابطه قرارگیرد . یا �فرایجان� که مرکب ازفر ایجان و�ایجان� یک علامت جغرافیای شهری است .
البته جادارد اشاره شود که درمواردمتعدی دراین منطقه درگویش های محلی علاوه بر�پرمیین� درفرمهین که اشاره شد درخواندن نام جای ها همراه با واژه �فر�بجای حرف �ف� از حرف �پ� استفاده می شود مثل �پردقان� که نام روستاییدیگر دراین منطقه است . یا �پری زنگنه� که زادبوم کریمخان زنذبوده است.