فحش

پاک است ز فحش ها زبانم
همچون ز حرامها ازارم.
ناصرخسرو.
به فحش و هزل جوانی به پیری آوردم
که هیچ شرم نبود از جوان و از پیرم.
سوزنی.
از دو دیوانم به تازی و دری
یک هجا و فحش هرگز کس ندید.
خاقانی.
زهر از قبل تو نوشداروست
فحش از دهن تو طیبات است.
سعدی.
|| نیک زفت شدن. ( منتهی الارب ) . || آشکاری و بی پردگی :
به پارسایی و رندی و فحش و مستوری
چو اختیار به دست تو نیست معذوری.
سعدی
منبع. لغت نامه دهخدا

“دوژخوَش” ( duž - xvaš )
“دوژ” ( بد ) “خوَش” ( آوا ) : به چم صدای ناخوشایند یا ناپسند.
“نارَوگ” ( nā - rawag )
“نا” ( نفی و نه ) “رَوگ” ( درستی ) : به چم سخنی که درست و شایسته نیست.