غمز / غمزه [ البته در قرآن فقط یک بار مشتق یتغامزون به کار رفته است: مطففین، 30 ]. جوالیقی از این کلمه یاد نکرده است. ادی شیر آن را اشاره ی خاص به چشم و ابرو و معرب از � غمزه �ی فارسی می داند ( الالفاظ الفارسیة المعربة، ص 116 ) . امام شوشتری با استناد به ادی شیر و برهان قاطع آن را فارسی دانسته است ( واژه های فارسی در زبان عربی، ص 481 ) . ... [مشاهده متن کامل]
غمزه : ناز - دلبری - کرشمه، حرکت چشم و ابرو برای جلب توجه دیگری.