عیسی مسیح

و ایمان و امید داشته باشد. یک پیشوا و مرجع تقلید دین مسیحیت یافت نمی شود که بدون نام ایسا ( عیسی ) و کتاب ایوان گلی های چهارگانه ( اناجیل اربعه ) بهمراه پیوست های آن تحت عنوان عهد یا پیمان و یا وصیت نامه جدید و کتاب بی بِبل و بای بِل ( عهد قدیم و جدید بر رویهم در یک جلد ) و واژه های آقا، سرور، پدر آسمانی و روح مقدس به خدا اعتقاد و ایمان و امید داشته باشد. یک پیشوا و مرجع تقلید دین اسلام یافت نمی شود که بدون نام محمّد و کتاب قرآن و کلمه الله به خدا اعتقاد و ایمان و امید داشته باشد. نتیجه معقول و منطقی از این واقعیات دینی اینست که این نام ها و کتاب ها و واژه ها ؛ حائل ها، پرده ها یا حجاب های سنگین و ضخیم و نفوذ ناپذیری اند که در پیشگاه بیکران خداوند متعال بر روی سر و دل و احساس و اندیشه و فکر و خیال پیروان طوری کشیده شده که نتوانند اورا ببینند و بشنود و ببویند و بچشند و لمس کنند. لذا تا افکنده یا کنار زده نشوند، پیروان این سه دین چه بزرگ و چه کوچک ( چه صغیر و چه کبیر ) در طول زندگی دنیوی خود هرگز با خدای حقیقی و واقعی آشنا نخواهند گردید و تاوان سنگین این گمراهه روی های بنیادی عبارت است از دعواها ، نزاع ها، جنگ ها، کشت و کشتار ها و خون ریزی ها بین پیروان این سه دین به اصطلاح الهی - آسمانی - وحیانی - توحیدی.

این از روایات ائمه اطهار علیهم السلام است و ایشان علمشان از خداوند تبارک و تعالی است . اینکه نویسنده در همه چیز شک دارد بایدریشه اش را در اعمال خود جستجو کند و دعا کند تا خداوندهدایتش کند و جسارت و بی احترامی هم به مقدسات بیشتر انسان را به قعر هلاکت میکشاند اسلام حق قرآن حق و پیامبر مقدس و عظیم الشان اسلام هم حق مطلق است .

در آورده است که فارسی زبانان به اصل و ریشه آن پی نبرند. سنگینی بار تاریخ همین بلا را سر نام موسا آورده و الف ته یا پای اورا به ی خم نموده و آنرا به شکل موسی در آورده است. همین بلا را هم سر نام نوه های ابراهیم یا فرزندان ایساّک آورده. ایساو به معنای " آب ایستا " یا آب ساکن را به عیسو تبدیل کرده و جاکوب به معنای قصب کننده جای وراثتی برادر بزرگتر از خودرا به یعقوب مبدل ساخته که فارسی زبانان به اصل و ریشه و معنای این نام ها پی نبرند. بار سنگین تاریخ همین بلای آسمانی را سر نام های فرزندان ابراهیم وارد نمود. نام ایسما ایل به معنای " این است ایل ما " را به شکل اسماعیل در آورد و نام ایساّک که در اصل به شکل " ایسا اک " بوده و به معنای " ایسای کوچک " می باشد، به شکل اسحاق تغییر فرم داد. این بلای علاج ناپذیر آسمانی بر سر نام خود ابراهیم که گویا معنای آن " پدر اقوام باشد " نازل گردید. آبراهام که از سه واژه فارسی " آب راه ام " ساخته شده و از دیدگاه پدر به معنای " توشه راه من " می باشد به ابراهیم تبدیل گردید. همین بلا سر نام " نوآه " که به معنای " آه یا دَم نو " می باشد، هم از آسمان فرود آمد و آنرا به نوح تبدیل نمود. این همه بلا ها که در طول تاریخ بر سر این نام های فارسی از آسمان نازل گردیده است، به این خاطر بوده است که شعاع فکر و اندیشه حکیمان و شاعران و عارفان و اندیشمندان فارسی زبان را از سمت کلده و کانا آن ( کنعان ) و اورشلیم را بسوی مکه و مدینه کج نماید.

نه کسی را زاییده و نه کسی از او زاییده شده است.
عیسی مسیح به شاگردانش بشارت می دهد که بعد از او پیامبری به ظهور خواهد رسید که پیروان زیادی از اقوام مختلف خواهد داشت، اما اشاره ننموده است که آن پیامبر از اقوام عرب خواهد بود. ضمننا به آنها پند میدهد که از راه خود ( که راه ارائه شده توسط مسیح باشد ) منحرف نگردند، زیرا فقط از آن راه میتوانند به آسمان نائل آیند و یا راه یابند.
تکلیف ما ایرانیان ( اقوام عجم ) در این باره چیست؟ آیا دست و سر و پای خودرا در راه پیامبر آن قوم که پیروان او اورا شاه پسر خداوند می دانند و یا راه این قوم که پیامبر خودرا کامل ترین و خاتم انبیا می پندارند، بشکنیم؟
چرا زرتشت نتوانست با پیامبران به اصطلاح عُل لاعظم رقابت نماید و در همان محل و محیط خود باقی ماند. شاید به این اصل باور داشته بود که همه نام ها در پیشگاه خداوند از یک ارزش مساوی برخوردار خواهند بود. نام انسانها بدون استثنا در مقابل خداوند از تساوی مطلق نقاط بی بعد هندسی برخوردار بوده و هیچ نامی به میانجیگری، شفاعت و وساطت نام های دیگر نیازی نخواهد داشت. آمین یا رب العالمین.

از اینکه باور دارم که خداوند و پیامبران و عیسی مسیح از سر تقصیرات و گناهان من خواهند گذشت در اینجا مزاح و شوخی را با عیسی مسیح شروع میکنم :
در عالم بعدی تثلیث کنونی دین مسیحیت که بصورت پدر ، پسر ، و روح مقدس می باشد به صورت زیر تغییر خواهد کرد :
مادر ، دختر و روح مقدسه.
خداوندا دعای من در این لحظه این است که از سر تقصیر و گناه من و دیگران بگذری.

ماتیاس، لوکاس، مارکوس و یو حانِس.
ناصری و جلیله هم تلفظ عربی می باشند، اما تلفظ عبری این کلمات عبارتند از : نازاریه و گالیله.
در زبان عبری نازاریه دو معنا دارد یکی راه ناز یان که در فارسی به معنای راه یائسه و معنی دوم عزیزه یا نازار. طوریکه به عنوان ایرانی شاید بدانیم کودکان دُر در دانه توسط والدین گاهی اوقات نازار لقب داده میشوند.
گالیله به زبان عبری به معنای گاو سیاه می باشد.
شاید از خود به پرسیم که چرا الفاظ سازان و مترجمین ایرانی لفظ های ریشه را کنار گذاشته و الفاظ را به سهولت از زبان عربی استخراج نموده اند ؟ آیا آن اقتباس کنندگان در اصل و نسب ایرانی نبوده و یا میلی با ریشه یابی نداشته اند.
من شخصا کتاب انجیل ها را ترجمه فارسی است به دست میگیرم و نگاهی به عناوین و محتوای آن میاندازم حقیقتا دچار سر گیجه و بی حوصلگی میشوم. از خود می پرسم که آیا مترجمین فارسی زبان دینی مسیحی به هنگام ترجمه چنین هدفی را دنبال میکرده اند که پیروان دین مسیحی ایرانی را به سردرد مبتلا نمایند.
هر ایرانی روستا زاده میداند که ایوان گلی چیست و به چه معنا می باشد، اما انجیل؟
هر ایرانی چه با سواد و چه بی سواد میداند نازا به چه معنا و گاو سیاه چیست، اما ناصریه و جلیله به چه معنا ؟ نام های مات یاس ( ماتیاس ) ، لوکاس، مارکوس و یوحانِس برای من ایرانی ملموس ترند از نام های متّی ، لوقا، مَرقّس و یوحنا.
اگر معتقد باشیم که خداوند و یا روح مقدس راهنمای نویسندگان کتابهای دینی بوده است چرا رد پای تاریخ و ریشه زبانها را برای ایرانیان گم کرده است؟ شاید به این دلیل که زیاد از حد معقول و منطق به خود غرا نشوند و سرزمین پهناور خودرا مهد و گهواره ادیان و اقوام خودرا پدر اقوام به نامند ؟ آیا جشن نوروز ایرانیان باستان با ظهور مسیح در ارتباط می باشد؟
گفتگوی روح مقدس ( مشروط به اینکه حقیقت داشته باشد ) با مریم عزرا نه ماه قبل از تولد عیسی مسیح صورت گرفته است ( نه ماه دوران حاملگی ) که مطابق با بیست و یکم ماه مارس میلادی می باشد و روز اول فروردین ماه شمسی.
لذا این احتمال میرود که روز ابلاغ وعده ظهور و روز میلاد با هم حدود نه ماه اختلاف داشته باشند.