عور ، oor ، در گویش شهربابکی به نوعی مزه گفته می شود که مربوط به طمع تیز روغن مانده یا دانه های روغنی مانده نظیر گردو و غیره است ، فعل آن عور شده و عور کرده است
عو ر ur در اصل به معنی کندن در زبانهای ایرانی بوده است . کندن مو و گیسو
واژه عور در کنار ادا بمعنای ناز و عشوه است و در ادبیات محاوره ای بسیار رواج دارد.
به معنی لخت