عمران

حضرت علی ( علیه السّلام ) به جز کنیه ابوالحسن به ابوتراب نیز معروف بود و این کنیه را حضرت رسول ( صلی الله علیه و آله وسلّم ) به او داده بود و آن هنگامی بود که او را بر روی خاک خوابیده دیده بود و او را بیدار کرده و گرد و خاک از پشت او برافشانده و فرموده بود تو ابوتراب هستی. آن حضرت این کنیه را چون از جانب رسول اکرم ( صلی الله علیه و آله وسلّم ) به او داده شده بود بسیار دوست می داشت و آن را بر کنیه ها و القاب دیگر ترجیح می داد. اما بنی امیه و دشمنان حضرت در این کنیه نوعی تحقیر و توهین می دیدند و به کسان خود دستور داده بودند که آن را همچون دشنام و ناسزایی درباره او بکار برند.

او با عبدالله پدر محمد ( پیامبر اسلام ) برادر تنی بود و بعد از فوت عبدالمطلب سرپرستی پیامبر اسلام را برعهده داشت.
وی از پسر بزرگش طالب، کنیهٔ ابوطالب را گرفت.
ابوطالب چهار پسر و سه دختر داشت. پسران او طالب، عقیل، جعفر و علی هر یک با هم ده سال اختلاف سن داشتند. برخی گفته اند که عقیل چهار سال از جعفر و او نُه سال از علی بزرگ تر بود. دخترانش فاخته یاهند ( ام هانی ) ، جمّانه و ریطه ( ام طالب ) ، نام داشتند. همه فرزندان ابوطالب از فاطمه بنت اسد بن هاشم بودند البته برخی گفته اند که او از زنی دیگر بنام علّه نیز پسری به نام طلیق داشته است.
ابوطالب طرد پیامبر اسلام از طایفهٔ خود را نپذیرفت و هنگامی که مسلمانان تحت محاصرهٔ اقتصادی بودند، افراد طایفه بنی المطّلب و بنی هاشم را به شعب ابی طالب برد. بدنش را در مکه معظمه در مقبره حجون معروف به �قبرستان ابوطالب� دفن کردند.
آلِ ابی طالِب، عنوان خاندان ابوطالب بن عبدالمطّلب بن هاشم بن عبدمناف ( د ح۶۱۹م ) عموی پیامبر اسلام ( صلّی الله علیه و آله ) و بزرگ ترین پشتیبان او تا دم مرگ می باشد.
علت اشتهار وی به ابوطالب آن است که فرزندی به نام طالب داشته است.
علی بن ابیطالب درباره او می گوید: �به خدا سوگند پدر و جدم عبدالمطلب و هاشم و عبد مناف هیچ گاه بتی را پرستش نکردند. � از او پرسیدند: �پس آنان چه چیزی را پرستش می کردند؟� او گفت: �آنها به سوی خانه کعبه نماز می خواندند و تمسک به آیین ابراهیم داشتند. �
نام مادر امیرالمومنین حضرت علی ( ع ) فاطمه بنت اسد بن هاشم بود.