عمر

خورشید دین به اوج کمال آن زمان رسید
کانداخت سایه بر سر اسلامیان عمر
دستش به مکه گردن قیصر بزد به روم
چون گشت بر ممالک دین قهرمان عمر
هم آسمان دانش و هم آفتاب عدل
همخوابه ی محمد آخر زمان عمر
آن کو به تیغ شرع نبی آشکار کرد
بنیاد دین به بازوی خود استوار کرد
- سعدی شیرازی در مواعظ ( قصاید ) می گوید:
دیگر عمر که لایق پیغمبری بدی
گر خواجهٔ رسل نبدی ختم انبیا
سالار خیل خانهٔ دین صاحب رسول
سردفتر خدای پرستان بی ریا
دیوی که خلق عالمش از دست عاجزند
عاجز در آن که چون شود از دست وی رها

عمر فاروق یکی از دو دختر یزدگرد را به عقد امام حسین و دیگری را به عقد محمد بن ابی بکر درآورد . امام حسین از شهربانو دختر یزگرد صاحب پسری به نام علی ( سجاد یا زین العابدین ) شد و محمدبن ابی بکر نیز از همسرش ( دختر یزگرد ) صاحب پسری به نام قاسم گشت و بنابر این امام سجاد و قاسم بن ابوبکر پسر خاله هم بودند.
نام سه تن از فرزندان امام علی ( رض ) ابوبکر ، عمر و عثمان بن علی بوده است که همگی در کربلا شهید شدند.
نام دو تن از فرزندان امام حسن مجتبی، ابوبکر و عمر بن حسن است که ابوبکر در کربلا شهید شد.
نام دو تن از فرزندان امام حسین نیز ابوبکر و عمر بوده است که آن دو نیز در کربلا شهید شدند.
کنیه امام سجاد ( زین العابدین ) نیز ابوبکر بوده است.
نام دو تن از فرزندان امام سجاد عمربن زین العابدین و عائشة بن زین العابدین بوده است.
نام سه تن از فرزندان امام موسی بن جعفر ( موسی کاظم ) ابوبکر ، عمر و عایشه بوده است.

یَوْمَ نَطْوِی السَّماءَ کَطَیِّ السِّجِلِّ لِلْکُتُبِ کَما بَدَأْنا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعیدُهُ وَعْداً عَلَیْنا إِنَّا کُنَّا فاعِلینَ104وَ قُرْآناً فَرَقْناهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَی النَّاسِ عَلی‏ مُکْثٍ وَ نَزَّلْناهُ تَنْزیلاً106
. . .
مکث - ماکث . . .
عمر - عامر - مستعمره - استعمار - تعمیر - عمران . . .
ثنی - یتنی - ثوان - ثانی - تثنیه - ثانیة - ثنوة - اثنان - استثناء - . . .
طوی - طی - طیران - طائر - طیارة . . .

هُوَ أَنْشَأَکُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَاسْتَعْمَرَکُمْ فِیهَا فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ إِنَّ رَبِّی قَرِیبٌ مُجِیبٌ
استعمار یعنی آباد کردن دنیا و آخرت.
خطاب صالح به قوم ثمود که همه عمرشان را صرف آبادی دنیا و لذت های آن کرده بودند.
آباد کردن دنیا به معنی زرق و برق دادن به آن نیست، بلکه استفاده از نعمت های آن در حدّ رفع نیاز و مدت بقاء هر فرد در آن است.

کلمه ( عمر ) - به ضم ( عین ) و ( میم ) و هم به فتح ( عین ) و سکون ( میم ) - به معنای بقأ است ، و زمانی که در سوگند بکار رود - همچنانکه عرب میگوید: ( لعمری - به بقایم سوگند ) و ( لعمرک به بقای تو سوگند ) تنها به فتح خوانده می شود.