علیم

دا = دان ، دانِستَن
مَه / مَز / مَس = بِسیار
اَهورا = اَبَر
واژه هایِ دیگَری که پارسی زَبانان آنها را مانَند هَم به کار می بَرَند:
عَلّام/ عَلّامه ( دَر ریختارِ فَعّال ) کَسی که کاری را هَمیشه وَ بِسیار اَنجام می دَهَد یَنی پیشه اَش آن کار اَست:
بَقّال ، حَدّاد ، نَجّار ، قَصّاب ، غَسّال ، حَجّار ، نَقّاش ، رَسّام ، طَرّاح ، بَزّاز ، رَزّاز ، حَمّال ، . .
هَمتَراز با " دانِشمَند ، دانِشوَر ، دانِشوَند، دانا ، دانِشگَر " دَر پارسی : کَسی که دانِش وَرزی پیشه اَش اَست.
عالِم ( دَر ریختارِ کُنَنده ) هَمتَرازِ با " دانَنده ، دانِستار "
کَسی که نَه دانِش اَش بیش اَز دیگَران وَ نَه دانِش وَرزی پیشه اَش اَست بلکه تَنها سَرگَرمِ دانِش اَندوزی ست یا دانِشی را می دانَد.