عقاب طلایی

رنگ این پرندگان قهوه ای تیره، به همراه پرهایی به رنگ قهوه ای روشن یا طلایی در سر و گردن است. به طور متوسّط طول بال های آن ها ۷ فوت ( بیش از ۲ متر ) و طول خود آن ها ۳ فوت ( ۱ متر ) است. وزن آن به طور متوسط، ۳–۶/۵ کیلوگرم می باشد.
این پرنده معمولاً در ارتفاع ۳۶۰۰ متری زندگی می کند و لانهٔ خود را بر روی درختان بلند، در صخره ها و غیره می سازد. عقاب طلایی به طور معمول سالی یک یا دو جوجه می آورد. این پرنده تمام عمر با جفت خود زندگی می کند. عقاب های طلایی ماده جثهٔ بزرگتری نسبت به جنس نر دارند. عقاب های طلایی به دلیل داشتن بال های بزرگ نیاز زیادی به بال زدن در آسمان ندارند و روی لایه های هوا سر می خورند. سرعت معمولی این پرندگان ۹۳ کیلومتر بر ساعت است اما هنگام شیرجه زدن می توانند سرعتشان را تا ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت افزایش دهند. صدای این پرنده به صورت صدای بلند شبیه «کلیاک – کلیاک kliak» شنیده می شود.
عقاب طلایی با استفاده از چابکی و سرعت و همچنین با استفاده از پاها و پنجه های قدرتمند خود می تواند طعمه های کوچک خود از جمله خرگوش، موش کوهی ( مارموت ) ، سنجاب زمینی و پستانداران بزرگ مانند روباه، گربه وحشی یا خانگی، بز کوهی و بچه آهوها را شکار کند. آن ها همچنین در مواقع کمیاب بودن شکار، مردار حیوانات و خزندگان را نیز می خورند. عقاب های طلایی، پنجه هایی بسیار محکم و قوی دارند و می توانند طعمه های تا وزن ۸ کیلوگرم را حمل کنند اما به گفتهٔ کارشناسان محیط زیست، این پرندگان توانایی بلند کردن طعمه های بسیار سنگین مانند بزکوهی و آهوها را نیز دارند. در بعضی از کشورها نظیر مغولستان این پرنده را برای شکار آموزش می دهند. از آن جا که این پرنده قدرت شکارگری بسیار بالایی دارد، از عقاب طلایی برای شکار گرگ و روباه استفاده می کنند. کرکس سیاه نیز ممکن است توسط عقاب های طلایی شکار شود.