عروج

- عروج کردن ؛ برآمدن. برشدن.
|| عرج فی الدرجة أو السلم ؛ از نردبان بالا رفت. ( از اقرب الموارد ) . برآمدن بر نردبان و بلند گردیدن. ( ناظم الاطباء ) . || عُرج به ( صیغه مجهول ) ، او را بالا برد. ( از اقرب الموارد ) . برد او را. ( ناظم الاطباء ) . || رسیدن در پای کسی ، پس لنگیدن. ( منتهی الارب ) . چیزی به پای کسی خوردن ، پس مانند اشخاص لنگ راه رفتن ، در حالی که این لنگی از خلقت او نباشد. اما اگر لنگی از خلقت او باشد، آن را عَرَج گویند. ( از اقرب الموارد ) . || ( اِمص ) صعود و ترقی. ( ناظم الاطباء ) :
مکان علم است نفست را زبان اندیشه رهرو
نزولت پایه ادنی عروجت منزل ایقان.
ناصرخسرو.
بلکه در هاروت و ماروت این شراب
از عروج چرخشان شد سد باب.
مولوی.
که کمینه این کمین باشد بقا
تا ابد اندرعروج و ارتقاء.
مولوی.
|| ( اِ ) ج ِ عرج [ ع َ / ع ِ ]. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) . رجوع به عرج شود.
منبع. لغت نامه دهخدا

شود به علت جاذبه زمین دچار رعشه می شود. فرشتگان در زمان بالا رفتن به آسمان با خوف و لرزان بالا می روند. ( تَعْرُجُ الْمَلائِکَةُ وَ الرُّوحُ إِلَیْهِ ) معراج، شب خوف و لرزش و رعشه نبی مکرم اسلام ( ص ) بود. مِنَ اللَّهِ ذِی الْمَعارِجِ: یعنی خداوند عرش و بلندای آسمان را چنان با ابهت ساخته که هرکس بالا رود از دیدن عظمت آن به رعشه می افتد. حق تعالی اول ماه را کَالْعُرْجُونِ الْقَدِیمِ اطلاق می نماید چون نور هلال ضعیف ماه با ارتعاش و لرزان در چشم دیده می شود و حالت محو و هویدا دارد.