عَرَبِستانِ سَعودی ( به عربی: ٱلسُّعُوْدِیَّة ) با نام رسمی پادشاهی عربستان سعودی ( به عربی: ٱلْمَمْلَکَة ٱلْعَرَبِیَّة ٱلسُّعُوْدِیَّة ) کشوری در شبه جزیرهٔ عربستان در غرب آسیا است. این کشور دارای مساحتی در حدود ۲٬۱۵۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع ( ۸۳۰٬۰۰۰ مایل مربع ) است که آن را به پنجمین کشور پهناور در آسیا، دومین کشور پهناور در جهان عرب و پهناورترین کشور در غرب آسیا تبدیل می کند. کشورهای اردن، عراق و کویت از شمال، قطر و امارات متحده عربی از شرق، عمان از جنوب شرقی، و یمن از جنوب با عربستان هم مرز هستند. بحرین کشوری جزیره ای در ساحل شرقی این کشور می باشد. عربستان از غرب به دریای سرخ، از شمال غربی به خلیج عقبه، و از شمال به خلیج فارس منتهی می شود. عربستان سعودی تنها کشوری است که دارای خط ساحلی در امتداد دریای سرخ و خلیج فارس است و بیشتر اراضی آن از صحرای خشک، دشت، استپ و کوهستان تشکیل شده است. پایتخت و بزرگ ترین شهر این کشور ریاض است. شهرهای مکه و مدینه که دو مکان مقدس در اسلام به شمار می روند، در این کشور قرار دارند.
... [مشاهده متن کامل]
سرزمینی که عربستان امروزی را تشکیل می دهد، پیش از اسلام محل چندین فرهنگ و تمدن باستانی بوده است. دوران پیشاتاریخی عربستان برخی از اولین آثار فعالیت انسانی در جهان را نشان می دهد. دومین دین بزرگ جهان، اسلام، در جایی که اکنون عربستان سعودی نامیده می شود ظهور کرد. در اوایل سدهٔ هفتم میلادی، پیامبر اسلام محمد جمعیت شبه جزیرهٔ عربستان را متحد کرد و یک نظام دینی واحد اسلامی ایجاد کرد. پس از مرگ محمد در سال ۶۳۲، پیروان او به سرعت قلمرو تحت حاکمیت مسلمانان را فراتر از عربستان گسترش دادند، به طوری که در عرض چند دهه سرزمین هایی از شبه جزیره ایبریا در غرب تا بخش هایی از آسیای مرکزی و جنوب آسیا در شرق تحت کنترل مسلمانان درآمد. سلسله های عرب برخاسته از عربستان امروزی، راشدین ( ۶۳۲–۶۶۱ ) ، امویان ( ۶۶۱–۷۵۰ ) ، عباسیان ( ۷۵۰–۱۲۵۸ ) را تأسیس کردند.
منطقهٔ عربستان سعودی امروزی قبلاً شامل چهار منطقهٔ تاریخی متمایز بود: حجاز، نجد، و بخش هایی از سرزمین بحرین ( الاحساء ) و عربستان جنوبی ( عسیر ) . پادشاهی عربستان سعودی در سال ۱۹۳۲ توسط ملک عبدالعزیز ( معروف به عبدالعزیز بن عبدالرحمن آل سعود ) تأسیس شد. او در سال ۱۹۰۲ با تسخیر ریاض، چهار منطقه را در یک کشور واحد از طریق یک سلسله فتوحات متحد کرد. عربستان سعودی از آن زمان یک پادشاهی مطلقه بوده است، که در آن تصمیمات سیاسی بر اساس مشورت میان پادشاه و شورای وزیران اتخاذ می شود. جنبش مذهبی فوق محافظه کار وهابیت در اهل سنت به عنوان «ویژگی غالب فرهنگ سعودی» توصیف شده است، اگرچه قدرت تشکیلات مذهبی در دههٔ ۲۰۱۰ به میزان قابل توجهی از بین رفته است. عربستان سعودی در قانون اساسی خود را به عنوان یک حکومت اسلامی مستقل عرب معرفی می کند، که زبان رسمی آن، عربی است.
... [مشاهده متن کامل]
سرزمینی که عربستان امروزی را تشکیل می دهد، پیش از اسلام محل چندین فرهنگ و تمدن باستانی بوده است. دوران پیشاتاریخی عربستان برخی از اولین آثار فعالیت انسانی در جهان را نشان می دهد. دومین دین بزرگ جهان، اسلام، در جایی که اکنون عربستان سعودی نامیده می شود ظهور کرد. در اوایل سدهٔ هفتم میلادی، پیامبر اسلام محمد جمعیت شبه جزیرهٔ عربستان را متحد کرد و یک نظام دینی واحد اسلامی ایجاد کرد. پس از مرگ محمد در سال ۶۳۲، پیروان او به سرعت قلمرو تحت حاکمیت مسلمانان را فراتر از عربستان گسترش دادند، به طوری که در عرض چند دهه سرزمین هایی از شبه جزیره ایبریا در غرب تا بخش هایی از آسیای مرکزی و جنوب آسیا در شرق تحت کنترل مسلمانان درآمد. سلسله های عرب برخاسته از عربستان امروزی، راشدین ( ۶۳۲–۶۶۱ ) ، امویان ( ۶۶۱–۷۵۰ ) ، عباسیان ( ۷۵۰–۱۲۵۸ ) را تأسیس کردند.
منطقهٔ عربستان سعودی امروزی قبلاً شامل چهار منطقهٔ تاریخی متمایز بود: حجاز، نجد، و بخش هایی از سرزمین بحرین ( الاحساء ) و عربستان جنوبی ( عسیر ) . پادشاهی عربستان سعودی در سال ۱۹۳۲ توسط ملک عبدالعزیز ( معروف به عبدالعزیز بن عبدالرحمن آل سعود ) تأسیس شد. او در سال ۱۹۰۲ با تسخیر ریاض، چهار منطقه را در یک کشور واحد از طریق یک سلسله فتوحات متحد کرد. عربستان سعودی از آن زمان یک پادشاهی مطلقه بوده است، که در آن تصمیمات سیاسی بر اساس مشورت میان پادشاه و شورای وزیران اتخاذ می شود. جنبش مذهبی فوق محافظه کار وهابیت در اهل سنت به عنوان «ویژگی غالب فرهنگ سعودی» توصیف شده است، اگرچه قدرت تشکیلات مذهبی در دههٔ ۲۰۱۰ به میزان قابل توجهی از بین رفته است. عربستان سعودی در قانون اساسی خود را به عنوان یک حکومت اسلامی مستقل عرب معرفی می کند، که زبان رسمی آن، عربی است.
