عدالت

عدالت در لغت معادل نظم و ادب است. در پارسی «داد» معادل عدل، و «دادمندی» یا «دادگری» معادل عدالت است. «دادگر» نیز معادل عادل می باشد. «دادگستر» نیز به معنای گسترندهٔ عدل است. از دیگر واژه های دارای ترکیب داد در پارسی، دادگاه، دادیار، دادسِتان، دادخواهی، داددهی، دادرسی، دادپرسی و غیره می باشند. واژهٔ «داد» برگرفته از «داتا» ی ایرانی باستان به معنای «قانون» است.
عدالت اجتماعی یعنی طراحی و اجرای نظام حقوقی به گونه ای که هر کس به حق عقلانی اش برسد و در مقابل آن حقوق، وظایفی را انجام دهد یا مسئولیت و عواقب تخلف از آن را بپذیرد. با این حال در تعریف عدالت اجتماعی توافق محکمی وجود ندارد.
عدالت در اصطلاح فقهی صفت کسی ست که گناه کبیره نکند و بر گناه صغیره اصرار نورزد. عدالت در اخلاق یونانی صفت کسی ست که هر سه صفت حکمت، شجاعت و عفّت را داشته باشد.

در واقع اگر ما واقعا عادل باشیم ، تنها میتوانیم در ظلم بین افراد تساوی را رعایت کنیم.

مهدی بارانی

عدالت داشتن در شخصی که پیشنماز است که در ظاهرِ رفتار و کردار او، ما فسق و گناهی نمی بینیم.
عدالت داشتن و عادل بودن در شخص ثقه یعنی راستگو که چنین شخصی در خلوت و آشکار در همه جا عادل است و فسقی ندارد.
عدالت داشتن در تربیت اولاد ، در انجام امور دیگر.
پس در هرجایی بنا به فراخور آن حال معنای اصلی خودش را دارد.
عدالت داشتن در خرید و فروش، در کسب و کار،
حتی در رابطه باحیوانات ، مثلا بیش از طاقت حیوان براو بار نگذاردن و کار نکشیدن و امثالهم.
پس شخص عادل یا دارای عدالتِ باطنی در همه امور در همه جا حتی در تقسیم کردن اوقات شبانه روز برای انجام امور خودش عدالت دارد نه به خودش ظلم می کند نه به دیگران حتی به حشرات.
در کل کسی که عدالت دارد در کارهای خود متوجه این آیه ی قرآن است که :" ءاللهُ أَذِنَ لَکُم "
آیا در کاری که می خواهی انجام دهی ، اذن خدا وجود دارد؟!
در عدالت ظاهری که شخص در رتبه و مقام عادل کامل نیست چنین شخصی با داشتن شرایط دیگرِ مربوط، می تواند پیشنماز باشد.