واژه یِ {ظرف} ریشه ای پارسی دارد که برایِ نِمونه در واژه یِ {ژرف:گود} می بینیم.
از این روی شایسته است به جایِ {ظرف} گوییم {زَرف} ( که برگفته از ریشه یِ اوستاییِ آن، جَفرَ است که سپس به ریختِ زَفرَ و سپس به ریختِ زرف و ژرف در آمده است )
بِدرود!
ظرف؛زرف، ژرف، گود و جای خوراک.
باهار
ریشه ی واژه ی پارسی _ ایرانی ظرف. واژه ی پارسی آوند هم همون ظرف هست.
البته
واژه ظرف چهره عربی گرفت به پارسی زَرف از واژه دگرگون شده ژرف که در پارسی پهلوی و اوستا بود گرفت شده است.
واژه ژرف وام گرفته شده از پهلوی ( jfr /žafr/، �عمیق� ) ، از پروتو - ایرانی، از پیش هندی - ایرانی *gabʰr�s، از پروتو - هند و اروپایی *gʷh₂bʰ - r�s، از *gʷeh₂bʰ - ( "عمیق بودن؛ زیر آب رفتن" ) .
... [مشاهده متن کامل]
همسایه با پارسی میانه ( zwpl /zofr/، �عمیق� ) ، اوستایی 𐬘𐬀𐬟𐬭𐬀 ( جفرا، �عمیق� ) ، سانسکریت गभीर ( gabhīra، �عمیق� ) ، دوتایی از جَفْر ( جفر، �دانش غیبی� ) ، واژه ای عربی که وام گرفت شده در اصل از واژه ایرانی وام گرفته شده است.
منابع ها . فرهنگنامه کوچک پهلوی
فرهنگ فارسی به پهلوی
واژگان اوستایی
فرهنگ زبان ایرانی باستان
فرهنگ ریشه شناختی زبان فارسی
ریشه شناسی واژگان شیرین ایرانی
فرهنگِ سَنسکریت - فارسی
فرهنگ ریشه های هند و اروپایی
اِناء ، وِعاء ، اِعاء ، خَنور
آوَند ، اَوَند
ظَرف: ١. دیگ، در، تشت، کاسه، دوری، تابه، تابَک، باردان؛ گنجه، گنجانه، آوند، ( در آمیختگی ) - دان، - دانی ٢. ( زمان ) بازە
واژه ظرف
معادل ابجد 1180
تعداد حروف 3
تلفظ zarf
ترکیب ( اسم ) [عربی، جمع: ظروف]
مختصات ( ظَ ) [ ع . ] ( اِ. )
منبع فرهنگ فارسی عمید
واژگان مترادف و متضاد
گنجانه_آوندزیباودرخور هستند
واژه ظرف کاملا پارسی است چون در عربی می شود طبق این واژه یعنی ظرف صد درصد پارسی است.
در عرض ظرف دو سال درطی دوسال
ظرف گویش دیگر واژه ی ژرف است.
1 - واژه ( زَرف ( ظرف ) ) از واژه ( جَفرَ ) در زبان اوستایی به چمِ ( ژرف، گود ) گرفته شده است.
2 - جایگشتِ ( ف/ ر ) در زبان پارسی رواگمند ( رایج ) بوده است:
بمانند واژه ( وَفر ) که به ( بَرف ) دگرریخته شده است، واژه ( جَفرَ ) نیز به ( جرف ( زرف ) ) بدل گشته است.
... [مشاهده متن کامل]
3 - در زبان پارسی دگرگونی آوایی ( ج/ز ) بویژه از زبان اوستایی به پارسی رواگمند ( رایج ) بوده است. به تاربرگِ ( دگرگونی آوایی ز ج ) در آبادیس مراجعه بفرمایید، تا واژگانی با این ویژگی را ببینید.
4 - واژه ( زَفَر ) نیز در زبان پهلوی به چم ( دهان، حفره شکم ) نیز بوده است.
5 - در رویه 527 از نبیگِ ( فرهنگ واژه های اوستا ) درباره واژه ( جَفرَ ) و در رویه یِ 86 از نبیگِ ( فرهنگنامه کوچک پهلوی ) درباره واژه ( برف/وَفر ) آمده است:
به گمانم واژه ‹‹ظرف›› می تواند از واژه ‹‹ژرف›› گرفته شده باشد ( ظرف: آنچه ژرف است ) .
ترادیسش ‹ژ› به ‹ز› در زبانهای ایرانی هم رخ می داده است. برای نمونه در پهلوی به ژرف، زَفر می گفتند.
وعاء
Dish
افزون بر آوند، از واژه آشنای تابه نیز می توانیم بهره ببریم که در ساخت برخی واژگان تابه ای بکار رفته مانند ماهی تابه و آبتابه ( آفتابه )
در گفتار لری دَرف می گویند و این واژه باستانی می باشد.
دَرف و دول ( لری ) = ظرف و ظروف
انا، کاسه، آوند، بشقاب، درخلال، درطی
در عرض یک روز، پارسیش میشه در گنجانه یک روز
این واژه ایرانی است
ریشه لغت ظرف=زرف در لغتنامه سکایی - ختنی به شکل *zari - za ( m ) ri به معنای ظرف vessel ثبت شده است.
در پارسی افزون بر " آوند " ، " کبارگ " نیز به چم ظرف می باشد برابر نسک فرهنگ کوچک زبان پهلوی نوشته مکنزی و برگردان بانو مهشید میرفخرایی.
آوند
container
لگن
این واژه عربی است و پارسی آن اینهاست:
کَمس ( سنسکریت: کَمسَ )
گَرپ ( سنسکریت: کَرپَرَ )
هانْد ( سنسکریت: بْهاندَ )
پیگال، تَکوک، آبدان، آپدان ( پهلوی )
کَپال ( سنسکریت: کَپالَ )
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ٢٧)
