طیلسان

( ( چون به حکمِ اوست، خواهی تاج خواهی پای بند
چون نشانِ اوست، خواهی طیلسان خواهی غیار ) )
توضیح بیت: : چه تاج و چه پایبند، چه طیلسان و چه غیار ، چون داده ی خداوند است در نظر عارف یکسان است .
( تازیانه های سلوک، نقد و تحلیل قصاید سنائی، دکتر شفیعی کدکنی، زمستان ۱۳۸۳، ص 339. )
دکتر کزازی در مورد واژه ی "طیلسان " می نویسد : ( ( طیلسان: تازی شدهٔ تالشان پارسی است؛ و آن جامه ای فراخ و بلند بوده است که بر دوش می افکنده اند. این جامه را
بیشترْ پیشوایان دین، قاضیان و کشیشان در بر می کرده اند؛ از این روی، آنان را گاه" طیلسانْدار خوانده اند. ) )
( ( مستان صبح چهره، مُطّرا به مَی کنند
چون پیر ْ تیلسان ِ مطرا برافکند ) )
برگردان بیت: آنان که از زیبایی و گیرایی بامداد سرمستند، یا آنان که از نوشیدن بادهٔ بامدادین سرخوشند چهره را به باده شکفته و شاداب می گردانند، در آن هنگام که سپهر کهن، بالاپوش نغز و زیبای شب را به سویی می افکند؛ یا بالاپوش نغز و زیبای روز را بر دوش می اندازد.
( رخسار صبح ، میر جلال الدین کزازی ، ۱۳۷۲، ص۲۷۷. )