طویله

فرخی.
ز رنگ و بوی همه خیره گشته دیده عقل
ز بس طویله یاقوت و بیضه عنبر.
عنصری.
بر یاسمین عصابه درّ مرصع است
بر ارغوان طویله یاقوت معدنی.
منوچهری.
مدار امید ز دهر دورنگ یکرنگی
که در طویله او با شبه ست مروارید.
سنائی.
مرگ آخر آن طویله گوهر فروگسست
کز وی ستاره دید همی آسمان تر.
سنائی.
ز صد طویله درّ یتیم یک شبه به
که ریزد از سر کلک تو بر صحیفه سیم.
سوزنی.
از آل برهان ابیات من بقیمت عدل
اگرنه بیش کم از رشته درر نبود
طویله کردم و در گردن ملیح افکند
ملیح را به از این جنس زیب و فر نبود.
سوزنی.
شده کیسه داردلها لبش از طویله دُر
زده کاروان جانها مهش از میان عقرب.
اثیر اخسیکتی.
طویله سخنش سی ویک جواهر داشت
نهادمش ببهای هزارویک اسما.
خاقانی.
ز درّ مدح تو صدرا طویله ها دارم
که عشر قیمت آن نیست در یسار کرم.
رضی الدین نیشابوری.
کرده تو صحیفه خیر است
گفته تو طویله درر است.
ظهیر.
و زمره ای را بر طویله اشقیا بسته. ( جهانگشای جوینی ) . || در استعمال فارسی بمعنی اصطبل ، آخور، پایگاه و پایگه ، پاگاه. مجازاً بمعنی مکان و عمارتی که در آن اسپان را نگاه دارند و آن عمارت اکثر جا طویل باشد که در آن چند اسب را مقام باشد، و کسانی که طویله را به یاء مجهول خوانند خطاست مگر آنکه این از تصرف فارسیان دانند چنانکه مدهوش و غوطه که هر دو لفظ به واو معروف است فارسیان به واو مجهول خوانند. ( غیاث ) ( آنندراج ) :
هست هر اسبی طویله او جدا.
منبع. لغت نامه دهخدا