طلیعه

طلیعه: آغاز، نشانه، پیشرو، پیشاهنگ، پیشتاز. مانند: طلیعه بهار ( آغاز بهار ) ، طلیعه پیری ( نشانه پیری ) ، طلیعه سپاه یا لشکر ( پیشاهنگ یا پیشروان سپاه ) ( فرهنگ بزرگ سخن ) .
همتای پارسی این واژه ی عربی در زبان های باستانی ایران:
... [مشاهده متن کامل]

مقدمه لشکر

طلوع کردن. ابتدا یا اول هرچیزی

مترادف طلیعه: پدیدار گشتن، ظاهر شدن، پیشرو، پیش قراول، طلایه، مقدمه سپاه، آغاز، مقدمه، سپیده، اول آفتاب

طلیعه : سپیده ، طلوع ، پیشرو .

طلیعه : /taliee/ طَلیعه ( عربی ) ( به مجاز ) ، طلایه. طَلیعه ، طَلایه ( عربی ) ( به مجاز ) نشانه یا جلوه ی نخستین از هر چیز که پیش از دیگر نشانه ها نمایان شود. آغاز ، مقدمه ، سپیده، اول آفتاب . اسم طلیعه و طلایه مورد تایید ثبت احوال کشور برای نامگذاری دختر است .

در گویش زبان بختیاری واژه طلیعه به معنای طلوع نور خورشید وسحر میباشد. یاهمان تیغه های نورخورشید که از پشت کوه قبل از خورشید پدیدار میشوند.

اولین پرتوهای نور خورشید در زمان طلوع

طلوع کننده

خار هسته