صیغه

اگر از زاویه ی قانون تغییر شکل حروف در نگارش کلمات به این کلمه نگاه کنیم ما یک اصطلاحی داریم به نام زیغ وقت لذا بر همین مبنا صیغ و زیغ مثل موسیقی و موزیک از یک خانواده می باشد.
ذات حرف ( ی ) در این کلمه با توجه به مدل آوایش از محل صدور آن که یک آوای پهن از سطح زبان را ایجاد می کند نماد یک مفهوم حداقلی و در کف مانده و دارای سطح می باشد مثل زمین مثل دیگ و. . . . البته برای رسیدن به معنای دقیق و کامل کلمات، باید به ذات تجمیع شده ی حروف در یک کلمه نگاه کنیم.
اگر هم به دنبالِ مفهومِ مدت زیاد از طریق همین کلمه یعنی کلمه ی صیغه به معنی مدت کم، بگردیم، کلمه ی صاغه یا ساقه با توجه به ذات حرف ( آ ) و مدل ایجاد آوا از محل صدور آن در میان این کلمه خودنمایی می کند. البته نگارش دو حرف ( غ ق ) دو موقعیت فیزیکی را در خود نمایان دارد. مثل کلمه غار که یک فضای دهان باز و دارای امتداد با توجه به مدل کشیده بودن آوای حرف غ را در فیزیک کار دارد و قوری با توجه به تک ضربی بودن مدل آوایش، و نگارش خاص این حرف، دارای قُوْر و فضای ایزوله شده و محصور را در خود نمایان دارد.
لذا دو کلمه صیغه و صاغه دو مفهوم متضاد از یک ریشه با دو کلمه ی صغیر و صاغر را در خود دارد.
کلمات دیگری که مرتبط با دو کلمه صیغه و صاغه در جایگاه کاربردی دیگر می باشد دو کلمه ی زیگ و زاگ می باشد. زیگ در عالم واقع به مفهوم زمین و زاگ به مفهوم کوه. مثل زاگرس یا زاگرُست و زیگموند به مفهوم در کف مانده و کوچک.
البته برای رسیدن به عمق بیشتر در تفسیر این کلمه، علاقه مندان به این مباحث می توانند به تفسیر کلمه زاگرس مراجعه کنند.

إِنْ تَتُوبا إِلَی اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُکُما

این روایات در کتابهای تخصصی جواب گرفت واینجا اگه لازمه تکرار کنم.
وعنوان کردی ( برای آگاهی شما ) نبود؛ بلکه "برای گمراهی شما" نگارش کردی!
انْظُرْ کَیْفَ یَفْتَرُونَ عَلَی اللَّهِ الْکَذِبَ وَ کَفی‏ بِهِ إِثْماً مُبیناً50

امام صادق علیه السلام فرمودند: هر کسی که ازدواج موقت کند و بعد غسل کند، از هر قطره ای که از آب غسل می چکد ، خداوند هفتاد ملک را خلق می نماید که تا روز قیامت برای او طلب آمرزش و بخشش نمایند و تا روز قیامت بر کسی که از این عمل دوری کند لعنت می فرستند. وسائل الشیعه ج 14 ص 444 - 447
به روایت انوارالمجالس ، حضرت صادق علیه السلام فرمود که متعه کردن دین ما ودین پدران ما است، پس هرکس به آن عمل کند، بدرستی بدین ما عمل کرده وهرکس انکارکند آنرا، به تحقیق که انکار کرده است دین ما را و اعتقاد کرده است به دین غیر ما.
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:هر که راضی به صیغه شدن دختر وخواهر ومادر وعمه وخاله وخویشان خودش نشود، نمیرسد به او شفاعت من.
پیامبر فرمود: هرکس زن مومنه اى را صیغه کند مانند این است که ٧٠ بار به زیارت کعبه رفته باشد ( منبع: من لایحضرالفقیه از شیخ صدوق ج ٣ ص ٣٦٦ )
فضل ابن مولی روایت است که از امام صادق پرسیدم زنی را متعه نمودم و بعدا تحقیق نمودم که زن شوهر داشته؛ امام ( عصبانی شد ) و فرمود: چرا از ازدواج آن تحقیق به عمل آوردی نیازی به آن نبود ( منبع: کتاب التهذیب شیخ طوسی ج ٢ ص ١٨٧ )
از محمد ابن عبدالله اشعری روایت است از امام رضا پرسید شخصی با زنی متعه میکند و بعد سپس مشکوک میشود که او شوهر دارد؛امام فرمودند نیازی به تحقیق و شک نیست و متغه او جایز است ( منبع: وسایل الشیعه ح٥، باب ١٠ از ابواب متعه )
از زراره روایت است که ایشان می فرمایند از امام جعفر صادق درباره ی متعه پرسیدم آیا زنان متعه شده جزو زنان چهار گانه ای هستند که در قرآن ذکر شده اند ایشان فرمودند آن زنان مستاجره هستند اگر خواستی هزار تا از آنان را اجاره نما ( منبع: فرع کافى ج ٢ ص ٤٨ )
از عمار بن مروان روایت است که می فرماید به امام جعفر گفتم شخصی نزد زنی برای نکاح متعه می آید و او می گوید: من به شرطی با شما متعه می نمایم که از فرجم استفاده ننمایی و از محل و مکان دیگر می توانی تلذذ حاصل نمایی امام جعفر فرمودند آن فرد باید آن شرط را رعایت نماید و از مکان دبر ( مقعد ) او استفاده نماید ( منبع: فروع الکافی ج ٢ ص ٤٨ )
از محمد بن ابی حمزه روایت است که از ایشان پرسیدند آیا می توانیم دختران باکره را متعه نماییم ایشان فرمودند متعه با آنان اشکالی ندارد ولی از شرمگاه آنان استفاده ننمایید ( منبع: وسایل شیعه ج ١٤ صفحه ٤٥٨ )
( ( عن الصادق قال ذکر له المتعه أهی من الاربع؟ قال یتزوج منهن الفا فانهن مستاجرات ) )
از صادق در مورد ازدواج موقت پرسیده شد آیا فقط باید چهار زن باشد؟
فرمود خیر ، با ۱۰۰۰ نفر از اینگونه زنان ازدواج کن زیرا اینها کرایه ایی هستند
۱ - الکافی ج۵ ص: ۴۵۲ ۲ - الاستبصار ج۳، ص:۱۴۷ ۳ - تهذیب الاحکام ج۷، ص:۲۴۸، ۴ - وسایل الشیعه، ج۲۱ ص: ۲۸
https://lib. eshia. ir/11002/3/147
http://lib. eshia. ir/11005/5/452

مانند طلاق که حالت خاص و شاذ محسوب میشه ومکروه است.
یه حالت استثنائی برای افراد وشرایط خاص از جامعه که توانائی ازدواج دائم ندارند.
و بر باطل بودنش چون عدهء مریض النفس از این عقد سوء استفاده میکنند؛ دلیل نمیباشد.
مانند بعض دخترها عقد ازدواج دائمی میبندند وفسخ عقد قبل از دخول اقدام میکنند برای
گرفتن نصف مهریه یا عمدا بکاره ازبین میبرند تا مهریه کامل واجرت المثل بگیرند سپس عمل
جراحی میانجامد واقدام به ازدواج بعدی.
یه کاسبی بدون دردسر وراحت. واین دلیل نیست ازدواج امر باطل وقبیح هست.
در هر عقد وقانون؛ مجرم وسودجو و خیانتکارو جنایتکار روانی و. . . پیدا میشه.
خیلی از دخترها یا خانمها برای فراراز خانواده و"آزاد بشن" و"جوونی بکنن واز جوانیشان به حد اکثر ببرند" به ازدواج صوری تن میدن وسود مالی زیاد میبرند!
در امور شرعی تفقّه لازم است.
قانون ومجری قانون ومخالف قانون وکلاهبرداری از قانون ودورزدن قانون و. . . هرکدام بحثش جدا ونباید خلط شود.
وبا خواندن چند روایت یا کتاب وسانسور کردن تاریخ وتفسیر به رأی برای تشویش اذهان
وتوهین به مذهب تشیع وخلق اکاذیب وترویج فتن . . . حکم جزائی وشرعی دارد که متأسفانه اجراء نمیشه.
تاریخ سلاطین وشاه هان وامبراتور ها وفرعونها وهزاران کنیز وهمسر وتجاوز بر همسران
دیگران وازدواج با محارم . . . در همه کشورها ثبت شد وقابل پوشش نیست
وتنها دین تشیع که با این مفاسد مبارزه کرد.

۵. ( نام ) گونه، ریخت، شکل، دیسه، ریشه، بن
۶. ( نام ) [کهنه] نام، سرنام

دلیل دوم در حرف �بِهِ� در ﴿اسْتَمْتَعْتُم بِهِۦ﴾ این است که آیه اینجا با این حرف واضح می کند که منظورش از بهره گیری ﴿اسْتَمْتَعْتُم﴾ در درجه اول به معنی �بهره بردن از مال� است، و بعد به وسیله مال از زنان؛ و مستقیماً ربطی به ازدواج موقت نداردو در حقیقت ﴿اسْتَمْتَعْتُم بِهِۦ﴾ را به صورت �اسْتَمْتَعْتُم بِهِنَّ� ترجمه می کند؛ یعنی به جای آنکه بگویند: بهره گرفتید از مال برای ازدواج ﴿فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِۦ مِنهُنَّ﴾ می گویند: �بهرۀ موقت گرفتید از زنان به وسیله مال ( اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِنَّ بِهِ ) . این ترجمه عجیب است.
دلیل سوم:مدت این ازدواج ذکر نشده است به گفته اجماع فقهای شیعه، یکی از ارکان متعه، قید مدت است و اگر مدت ذکر نگردد، عقد متعه باطل است.
دلیل چهارم: ﴿غَیْرَ مُسَافِحِینَ﴾ یعنی غیر ازاله کنندۀ شهوت، یعنی فقط برای شهوت و زنا نباشد.
درست است که ازدواج دائم نیز یک هدفش برای زدودن شهوت است، اما فقط برای این نیست. ولی متعه فقط برای زدودن شهوت است.
دلیل پنجم:�فَـ� را در آیه ببینید:
در آیه ای که ما و شیعه در معنی آن اختلاف داریم حرف �فَـ� آمده:فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنْهُنَّ . . .
ترجمه غلط: �و زنانی را که متعه [= ازدواج موقت‏] می کنید، واجب است مهر آنها را بپردازید�؛
اما ترجمۀ درست: �سپس وقتی که با مال بهره بردید از زنان پس واجب است مهر آنها را بپردازید�.
�فَـ� در زبان عربی هرگز به معنی �و� نیست، بلکه به معنی �سپس� است و این یعنی این که جملۀ فعلی، کاملاً مربوط به جملۀ قبلی است و این جملۀ مورد ا ختلاف می خواهد بگوید: �پس نتیجه ای که از جمله قبل می گیریم این است که . . . �، و منظور از به کار بردن حرف �فَـ� این است که بدون توجه به جمله ماقبل آیه را ترجمه نکنیم. یک شاهد دیگر نیز داریم که جمله مورد اختلاف، به ماقبل خود متصل است، و آن کلمۀ �بِهِ� است که معنی ( با آن ) دارد و اشاره به ( مال ) است،
دلیل ششم:آیات 19 تا 28 سورۀ نساء با �واو� با هم مربوط است و همه مذاهب قبول دارند که درباره ازدواج دائم است؛ وقتی به آیه 25 هم می رسد قبول دارند که درباره ازدواج دائم است، ولی ناگهان در وسط آیه 25 طرفداران صیغه می گویند که درباره متعه است، در حالی که تمام این آیات با واو به هم متصل شده اند.
جالب اینجاست که همان وسط آیه 25 هم با �فَـ� یعنی پس و با �بِهِ� یعنی به وسیله همان چیزی که قبلاً دارد درباره اش صحبت می کند - یعنی مال - به قسمت اول آیه مربوط است و عجب و صد عجب که آخر آیه 25 هم با واو به آیه بعدی متصل است که باز همه قبول دارند درباره نکاح دائم است. چگونه امکان دارد که وسط این آیه، یک موضوع مستقل مطرح گردد و یک حکم کاملا جدا داشته باشد؟
دلیل هفتم:به فرض که این قسمت از آیه دربارۀ متعه کردن باشد، باز هم این ایراد باقی می ماند که قرآنی که دربارۀ انواع دیگرِ نکاح، دست کم دویست و پنجاه آیه دارد، چرا یک آیه دربارۀ آداب نکاح موقت ندارد؟ مثلاً عده نکاح دائم را چند بار شرح داده، اما دربارۀ عدۀ نکاح موقت ساکت است؛ تعداد مجاز زنان را در ازدواج دائم شرح داده اما دربارۀ تعداد در نکاح موقت ساکت است؛ چرا؟

خیبر، گوشت خر اهلی و نکاح متعه را ( تهذیب 2/186، استبصار3/142 وسائل الشیعة 14/441 ) و از امام صادق علیه السلام پرسیده شد: " آیا مسلمانان در زمان رسول خدا - صلی الله علیه وآله - بدون شاهد ازدواج میکردند؟ فرمودند نخیر". ( تهذیب 2/189 ) طوسی در توضیح این روایت می گوید: �منظور از سؤال نکاح دائم نیست، بلکه ازدواج مؤقت است، لذا این روایت را در باب متعه آورده است� عبدالله بن سنان می گوید از امام صادق - علیه السلام - درباره متعه پرسیدم فرمودند: ( لا تُدنّس نفسک بها ) نفس خود را با آن کثیف مگردان. ( بحار الانوار100/ 318 ) �از عمار روایت است که گفت امام صادق –علیه السلام - فرمودند: ( قد حرمت علیکم المتعة ) تحقیقا متعه برشما حرام شده است. ( فروع کافی 2/48، وسائل الشعیة 14/450 ) امام صادق - علیه السلام - اصحاب خودشان را همواره سرزنش می کردند و از صیغه کردن بر حذر می داشتند لذا می فرمودند: �آیا یکی از شما خجالت نمی کشد که در جای پنهان و شرم آوری دیده شود آنگاه این کردار ناپسند او به حساب برادران و یاران صالح و نیکو کارش گذاشته شود؟!� ( فروع کافی 2/44. وسائل الشیعة 14/ 450. )