صیام

در اشعار شاعران نیز روزه به معنی ساکت ماندن است ، همچنانکه در اشعار مولوی آمده:
.
آمد رمضان و عید با ماست
قفل آمد و آن کلید با ماست
بربست دهان و دیده بگشاد
وان نور که دیده دید با ماست
کردیم ز روزه جان و دل پاک
هر چند تن پلید با ماست
چیز دیگر ماند اما گفتنش
با تو روح القدس گوید بی منش
دم مزن تا بشنوی زان آفتاب
آنچ نامد در کتاب و در خطاب

معناى آن این قید را اضافه کرده باشند، که به معناى خوددارى از خصوص کارهائی است که دل آدمی مشتاق آن باشد، و اشتهاى آن راداشته باشد.