در پارسی به صورت فلکی/constellation اختران یا استرگان می گوییم.
به گروه های ستاره ها به سادگی می گویم اختران یا ستاره ها، نیازی به برابر ندارد. در اوستا نیز آمده است و در همین آبادیس هم نوشته شده, از اختران بازدید بفرمایید.
از دیدگاه من بهترین برابر پارسی ای که میشه واسه صورت فلکی نوشت : ستاره گروه است. به نظرم بهتر از پیکر آسمانیه.
صورت فلکی: همتای پارسی این دو واژه ی عربی، این است: ویشمن vishman ( سنسکریت: veshman )
صورت فلکی: پیکر آسمانی، پیکر سپهری.
پیکر در این جا به چم: نقش، نگار، عکس بکاررفته است.
تعدادی از واژگان علم نجوم به انگلیسی:
astronomy = علم نجوم
The solar system = منظومه شمسی
The sun = خورشید 🌞
Mercury = عطارد، تیر
Venus = زهره، ناهید
Earth = زمین 🌎
... [مشاهده متن کامل]
Mars = مریخ، بهرام
Jupiter = مشتری، هرمز
Saturn = زحل، کیوان
Uranus = اورانوس
Neptune = نپتون
space = فضا
galaxy = کهکشان
orbit = مدار
meteorite = شهاب سنگ
comet = ستاره دنباله دار
asteroid = سیارک
asteroid belt = کمربند سیارک ها ( بین مریخ و مشتری )
meteor / shooting star / falling star = شهاب سنگی که در حال سوختن وارد اتمسفر زمین می شود
black hole = سیاه چاله
dark matter = ماده تاریک
gravity = جاذبه
axis = محور
star = ستاره
eclipse = خورشید گرفتگی، ماه گرفتگی
solar eclipse = خورشید گرفتگی
lunar eclipse = ماه گرفتگی
supernova = سوپرنوا، ابرنواختر
the Big Bang = بیگ بنگ
constellation = صورت فلکی
cosmology = کیهان شناسی
dwarf planet = سیاره کوتوله
light year = سال نوری
terrestrial = زمینی، خاکی
celestial = آسمانی
extraterrestrial = فرازمینی
صورت فلکی یا پیکر آسمانی گردایه ای از ستاره ها است که از دیدگاه زمینی به شکل ویژه ای مانندسازی و نام گذاری شده است. در واقعیت سه بعدی، ستارگان یک پیکر آسمانی لزوماً به هم نزدیک نیستند و پیوندی به هم ندارند.
... [مشاهده متن کامل] قرار دادن آن ها در یک مجموعه تنها به خاطر نزدیکی ظاهری از دیدگاه زمینی است. دسته بندی ظاهری ستارگان به صورت پیکرهای آسمانی از دید نشانی دهی و ساختن نقشه های آسان فهمِ آسمان سودمند است
این دو واژه عربی است و پارسی آنها اینهاست:
نیرایَن nirãyan ( سنسکریت: نیرایَنَ )
پِلاوا pelãvã ( سنسکریت )
یوگما yugmã ( سنسکریت )
صورت فلکی یا پیکرآسمانی مجموعه ای از ستاره ها است که از دیدگاه زمینی به شکل خاصی تشبیه و نام گذاری شده است. [۱] در واقعیت سه بعدی، ستارگان یک پیکرآسمانی لزوماً به هم نزدیک نیستند و ربطی به هم ندارند. قرار دادن آن ها در یک مجموعه صرفاً به خاطر نزدیکی ظاهری از دیدگاه زمینی است. دسته بندی ظاهری ستارگان به صورت پیکرهای آسمانی از نظر نشانی دهی و تهیه نقشه های آسان فهمِ آسمان مفید است. [۲]
... [مشاهده متن کامل]
مطالعات باستان شناسی نشان می دهد که نگارههای نقاشی شده بر روی دیوارهای غار لاسکو در جنوب فرانسه حاوی نشانه های نجومی است. گمان می شود خوشه ستاره ای پروین در کنار خوشه قلائص ( صورت فلکی گاو ) بر روی این نگاره ها نمایش داده شده است. [۳] شاید انسان های دوران پارینه سنگی ( ۳۰٬۰۰۰ تا ۲۶٬۰۰۰ سال پیش از میلاد ) نخستین کسانی بودند که چهار جهت اصلی را تشخیص دادند. در اواخر دوره پارینه سنگی ( ۲۰٬۰۰۰ تا ۱۶۰۰۰ سال پیش از میلاد ) در فرانسه هنر ساخت ابزارهای سنگی به اوج خود رسید و در آن هنگام اندیشه نخستین صورت های فلکی پایه گذاری شد. این را در آثار باقی ماندهٔ نقش های درون غارهای این دوران می توان یافت. در دره میرملاس و همیان در شمال کوهدشت لرستان نیز پناهگاه هایی از این دوران وجود دارند. در این پناهگاه ها نقش های رنگ دار زیادی است. حدود ۱۶٬۰۰۰ تا ۸٬۰۰۰ سال پیش از میلاد، کم کم اسامی گروه های ستاره ای ( صورت فلکی ) به سه دستهٔ نمادین تغییر کرد. دنیای پایینی، میانی و بالایی. حدود ۱۰٬۰۰۰ سال پیش از میلاد، عصر یخبندان در اروپا به پایان رسید. با گرم شدن زمین، علفزارها و دشت های اروپا جای خود را به جنگل ها دادند و دوران نوسنگی آغاز شد. در این دوره، انسان ها به جای شکار و جمع آوری غذا به کشاورزی و تولید غذا می پرداختند. از این رو نیاز آن ها به وضعیت آب و هوا، و دانستن فصل ها بیشتر شد. به این ترتیب به مسیر سالانه خورشید در آسمان توجه بیشتری کردند. می توان گفت حدود ۵٬۶۰۰ سال پیش از میلاد، چهار صورت فلکی در آسمان شکل گرفته بودند: دو پیکر، سنبله، قوس و ماهی. آن ها نمایانگر نقاط اعتدال ها و انقلاب های آن زمان بودند و مبنای صورت فلکی های منطقةالبروجی امروزی شد. [۴]
از سویی به نظر می رسد اولین صورت فلکی دب اکبر بوده که توسط سومریان بعلت تشخص آن و تعیین جهت شمال معین شده است و پس از آن صورتهای فلکی دایرةالبروج و آنگاه توسط مصریان، بابلیان و اعراب تعداد آنها به ۴۸ صورت فلکی رسیده است. در سال ۱۹۳۰ میلادی برای تمام آسمان ۸۸ صورت فلکی بصورت بین المللی شناسایی و به تصویب رسید.
صورت های فلکی
برای برابری نامهای صورتهای فلکی با نامهای عربی و انگلیسی آنها به فهرست صورت های فلکی رجوع نمائید.
۸۸ صورت فلکی امروزی
آبمار • آتشدان • ارابه ران • اژدها • اسب بالدار • اسب کوچک • اسکنه • آفتاب پرست • بادبان • بزغاله • برساووش • بره • پیاله • پیکان • تاج جنوبی • تاج شمالی • تازی ها • ترازو • تک شاخ • تلسکوپ • تلمبه • تور • توکان • جوی • چلپاسه • چلیپا • خرچنگ • خرس بزرگ • خرس کوچک • خرگوش • درنا • دلفین • دلو • دوپرگار • دوپیکر • دوشیزه • ذات الکرسی • روباهک • زانوزده • زرافه • زن برزنجیر • ساعت • سپر • سکستان • سگ بزرگ • سگ کوچک • سنگتراش • سه پایه • سه سو • سیاه گوش • سیمرغ • شاه تخته • شکارچی • شلیاق • شیر • شیر کوچک • طاووس • عقاب • قطب نما • قنطورس • قیفاووس • کبوتر • کژدم • کشتیدم • کلاغ • کمان • کوره • کوهمیز • گاو • گاوران • گرگ • گونیا • گیسو • مار • مار باریک • مارافسای • ماکیان • ماهی • ماهی پرنده • ماهی جنوبی • ماهی زرین • مثلث جنوبی • مرغ بهشتی • مگس جنوبی • میکروسکوپ • نهنگ • هشتک • هندی
جستارهای وابسته [ویرایش]
فهرست پیکرهای آسمانی
فهرست درخشان ترین ستاره ها
فهرست پیکرهای آسمانی بر اساس وسعت
پیوند به بیرون [ویرایش]
تاریخچه نگاره های ستاره ها، صورفلکی و سایر اجرام سماوی
Space Today: نجوم باستانی، سیاره زمین، دستگاه خورشیدی
منابع
↑ بدون ذکر منبع، به بحث این مقاله نگاه کنید.
↑ بدون ذکر منبع، به بحث این مقاله نگاه کنید.
↑ اتحادیه بین المللی نجوم: حاوی نقشه های با کیفیت بالا و مختصات مرزهای صور فلکی
↑ مقاله: در جستجوی نخستین صورت های فلکی - ماهنامه نجوم، سال ششم، شماره یازدهم، مرداد ۱۳۷۶، نجوم ۷۱
از ویکی پدیا