صمغ

وشک

مترادف صمغ: انگم، رزین، سقز
برابر پارسی: شیره درخت، زنج، اَنگُم

ژَد žad، ژَی/ژه، انگم /انجم/انگو/ هنگو/هنگف ، بربیم، انگم ژد= اَنگُژه angože ، جَتَر jatar /کتره/کتیرا ( اوستایی: جَتَرَ jatara ) ، زیدی/زودو، جیر، پووک، گوم ( در پشتو و کرمانجی ) نامهای پارسی ان است. دستکم بیش از ده نام در پارسی برای آنست. در ایران همه این واژه ها را میگویند. برای نمونه ما خودمان انگم ، زیدی/زودو/جدو/ژدو گوییم
... [مشاهده متن کامل]

ژد

صمغ کلمه عربی است به معنی ماده مایع وژله ای قی کرده وبیرون زده از پوست بیرونی درخت. اما درفارسی صمغ را می توان ( ( نشتی گس درخت ) ) ، ( ( گز آفت درخت ) ) ، ( ( چسپناکه ی درخت ) ) یا ( ( ریزانک درخت ) )
... [مشاهده متن کامل]

شیره درختان -

صمغ: شیره درختان که از پوست آن بیرون آمده و سخت گردد. صمغ بعضی از درختان در طب قدیم مصرف دارویی دارد. بیرون آمدن صمغ به مقدار زیاد موجب ضعف و حتی خشکیدن درخت می شود.
صمغ به ترکی، تیکیرگَه گفته می شود.

در پارسی " ژد " در نسک: فرهنگ برابرهای پارسی واژگان بیگانه از ابوالقاسم پرتو .

رزین

صمغ samq. این واژه اربی است و پارسی آن ژَد žad، اَنگُژه angože و جَتَر jatar ( اوستایی: جَتَرَ jatara ) می باشد.
ماده چسبناکی که ازبرخی درختان خارج می شود. مایع کم و بیش چسبناکی که از برخی درختان بیرون می زند و با برخورد هوا سفت می شود؛ از آن در صنعت به کار می رود . صمغ ماده ای است که از تغییر و تبدیل شامه یاخته گیاهی حاصل می شود. در الکل حل نمی گردد؛ ولی در آب آماس کرده محلول کاذب می سازد. صمغ از اختلاط چند قند ساخته شده است و از این رو می توان آنها را به قندهای ساده مانند آرابینوز وکسیلوز ومانوز و گلوکز تجزیه کرد. برخی صمغ ها مستقیما در آب حل می شوند؛ مانند صمغ عربی که از برخی گونه های درخت اقاقیا به دست می آید و بعضی دیگر ابتدا در آب آماس کرده و پس از آن حل می شوند؛ مانند صمغ کتیرا که از بعضی از گونه های گون به نام آسترا گالوس حاصل می شود. صمغ ها در اندام های گیاهی پدید می آیند . در بقولات صمغ در قسمت های مختلف ساقه مانند پوسته و آوند های آبکش تشکیل می گردد. در برخی گیاهان همچون آلو و گوجه و بادام علاوه بر ساقه در میان بر میوه نیز صمغ تشکیل می شود. راتینج راتیانج انگم انگژد جمع: صموغ یا صمغ آلو . انگم. یا صمغ آلوچه. انگم. یا صمغ خشاب. صمغ عربی. یا صمغ عربی. صمغی را گویند که از برخی گونه های اقاقیا مانند اقاقیای عربی و اقاقیای سنگال و اقاقیای نیلوتیک به دست می آید و در پزشکی کاربرد دارد . صمغ عربی گاهی به طور طبیعی ( براثر گزش حشرات یا ایجاد خراش در شاخه ها بر اثر بادهای شدید ) از گیاه بیرون می زند؛ چنان که در سودان سالانه از این گونه صمغ های عربی طبیعی را که قرمز رنگ است، بسیار به دست می آورند؛ ولی معمولا برای به دست آوردن محصول بیش تر صمغ عربی پوست قسمتی از شاخه های درخت را می کنند و پس از 30 تا 40 روز صمغ هایی را که در محل زخمی پیدا شده، جمع آوری می کنند. نوع مرغوب صمغ عربی در آب به خوبی حل می شود و با آن محلول چسبنده ای ایجاد می کند و به علاوه نور پلاریزه را به سمت چپ منحرف می سازد و این انحراف نیز به تناسب مرغوب بودن صمغ بیش تر است. صمغ عربی شامل آب و ئیدرات های کربن و اسید ها و عناصر معدنی و به مقدار بسیار کم تانن و حداقل سه دیاستاز ( اکسیداز پراکسیداز آمیلاز ) می باشد صمغ عربی دارویی است نرم کننده که در برافروختگی و اورام نتایج نیکو می دهد. یا صمغ گیلاس. انگم. یا صمغ نشاسته. دکسترین را گویند. این جسم از ئیدرولیز نشاسته به دست می آید و راست گردان است؛ و در برابر ید قرمز یا زرد می شوند. دکسترین در انساج گیاهی همیشه با نشاسته همراه است. یا صمغ هشاب. صمغ عربی.
... [مشاهده متن کامل]