صدقه

داشَن
پیشینیان ما پول یا چیزی را به کسی که به در خانه می آمد می دادند برای اینکه آنرا برای خود داشته باشد و به آن داشَن می گفتند

داد و دهش

دهش
بخشش
بهره

صدقه دادن برای حال خوب کردن؛ هیچ ثوابی مترتب نمیشه!
خُذْ مِنْ أَمْوالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزَکِّیهِمْ بِها وَ صَلِّ عَلَیْهِمْ إِنَّ صَلاتَکَ سَکَنٌ لَهُمْ وَ اللَّهُ سَمیعٌ عَلیمٌ103

زبان عربی ، واژه های چندانی که براستی عربی باشند ، ندارد ، صدقه واژه ای عبری است که به معنی دادگری و درستی است و صادق یعنی کسی که دادگر و درستکار است ، حتا فرقه ای در میان یهودیان بنام صدوقیان بود که فرقه ای روشنفکر بود و بر عیسا .

در افغانستان به سکون حرف دوم ( صدْقه ) نیز تلفظ می شود که به معنای بلاگردان و عطا و بخشش برای ثواب است. ( صدْقه ی تو شوم.
این نوع تلفظ در آثار مولانا و عطار شواهد فراوان دارد. ( زیور پارسی ۵/۳۷. )

بلاگردون

( صدقه ) ( به ضمه دال ) و ( صدقه ) ( به فتح دال ) و ( صداق ) هر سه به معنای مهریه ای است که به زنان می دهند . و آتوا النساء صدقاتهن نحلة .

در پهلوی " داشن " در نسک : فرهنگ برابرهای پارسی واژگان بیگانه از ابوالقاسم پرتو .

بلا گردان