در زبان لری به صدا، بُنگ میگویند
که ریخت درست آن وانگ بوده که بعد ها به بانگ و بعد به بُنگ تغییر یافته
زبان لکی : دَنگ
البته در لغت نامه دهخدا گفت شده صدا که این طور درستش است سدا پارسی است البته ریشه ی سانسکریت هم دارد
صدا معرب واژه فارسی سدا.
لغتنامه دهخدا.
البته واژه سدا که درعربی این شکلی شده صدا وام گرفت از سانسکریتसदा ( sadā ) است
این واژه صد درصد ریشه ی سانسکریت دارد .
منبع. فرهنگِ سَنسکریت فارسی
بنده پایین به اشتباه گفتم این واژه صد در صد عربی است.
فرمان یا دستور
واژه صدا
معادل ابجد 95
تعداد حروف 3
تلفظ se ( a ) dā
نقش دستوری اسم
ترکیب ( اسم ) [عربی: صدیٰ] ‹صدی›
مختصات ( صَ یا ص ) [ ع . ] ( اِ. )
آواشناسی sedA
الگوی تکیه WS
شمارگان هجا 2
منبع فرهنگ فارسی معین
دوستان واژه صدا صد درصد عربی است.
زبان کردی جنوبی و مرکزی و شمالی: دَنگ،
زبان لکی و هورامی: دَنگ،
زبان زازایی: وَنگ.
صدا واژه یا کلمه پارسی است چون در عربی صوت می شود.
صدا یعنی آواز
به کُردی زازایی👈وِنگ
به کُردی کرمانجی👈دِنگ
به کُردی کلهری، سورانی ، لکی ، هورامی، گورانی👈دَنگ
ویژه جی. میشه
نغمه
صدا ضبط کردن=آوا گیری
درحال ضبط صدا=درحال آواگیری
صدا=آوا
به آوا گیری هایم گوش کنید
به صدا های ضبط شده ام گوش کنید
دنگ - بانگ - آوا - نوا - آواز
سدا واژه ای پارسی است و هم چهره با ندا، هنا، هناس که در فارسی شیرازی ، اصفهانی، خنساری ، ، پارسی لاری، پارسی لری بکار میروند
از دیگر هم خانواده های آن
سوت، شوت، فوت، فلوت، سوتک،
هانا
در فارسی جنوب غرب شیراز صدا را هانا گویند
مانند
صدای شما نمی آید، هانای شما نمی آید
بروصداش کن بیاد ، بروهاناش کن بیاد
صدای شما زیباست، هانای شما زیباست
در برخی گویش ها نیز هانا را هونا، هِنا، هُنا گویند
《 پارسی را پاس بِداریم》
صِدا
واژه یِ پارسیِ اَرَبیده شُده وُ بَرایِ هَمین تَنها یِک چِهر اَز آن دَر پارسی اَست وَ هَم ریشه با :
اِنگِلیسی : sound ( بی واتِ n می شَوَد : soud )
اَز سویی یِک خوشه ی دیگَر :
... [مشاهده متن کامل]
صُوت که هَم خانِواده با سوت اَست که بِه تَر اَست صُوت را سوت وَ سوت را سووت بِنِویسیم :
صوت < سوت
سوت < سووت
دیگَر خیشاوَند ( خویشاوَند ) واژه یِ نِدا هَم ریشه با :
اِنگِلیسی : sound بی واتِ s که می شَوَد: ound
ound بی ou می شَوَد : nd = نِد < نِدا
نوا، نجوا
صدای مرحبا برخاست.
بالاخره صدا خوابید.
حدس من این است که واژه ی صَدا در آغاز بوده است: صَد آ ( بن مضارع آمدن ) ، به معنای چیزی که اگر یک بار بفرستیش، چندین بار بازتابش یا همان پژواکش باز خواهد آمد به ویژه در کوه و مانند آن،
عدد صَد که معرب سَد است دراینجا بیانگر کثرت است.
منصور: انا احب الریا ضته انا ﻻ عب ممتاژ فی کره الق
آوا، آواز، بانگ، شرفه، صلا، صوت، ندا
آوا
صوت
آواز
بانگ
چیپس
خورد شدن
له شدن
صدا همون صدا بود
صدای شاخه ها و ریشه ها بود
call or noise
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ٣١)