صخره

صخره: همتای پارسی این واژه ی عربی، اینهاست:
دیواره، پرتگاه، افکن ( دری )
کالار kālār، قرخ qarax ( خراسانی )
چکل cekel ( مازنی ) .
کمز kamez ( کردی )
راک ( لری بختیاری )

صخره؛ سختره، راه سخت،
راهی پر از سنگ های سخت،
سنگ هایی پر از سختی و سخاوت.
سنگ هایی خاص، سنگ هایی خشک و خَز،
سنگ هایی بدور از خسیسی و خساست.

در اراک و اطرافش میگن سختیا

در اراک و حومه به صخره میگن سختیا

تخته سنگ،
خرسنگ = سنگ بزرگ

این واژه عربی است پارسی ان چندین واژه است اژکهن - راک - توور - ویم - گر - پرت - بی گمان بسیاری واژگان دگر نیز است که یاد ندارم

کایا در ترکی میشه صخره

پرت گاه، بالا بلندی

صخره در بختیاری میشود راک، گَر، تَوور

صخره ( Reef ) [اصطلاح دریانوردی]:صخره و یا مرجانهائی که نزدیک به سطح آب قرار داشته و عمق آب بالای آنها طوری است که حتی یک قایق نیز قادر به عبور از روی آنها نیست . این اصطلاح در کشتی های بادبانی به کوتاه کردن بادبان اطلاق میگردد .