شیشه

همه اینهات اشاره به صاف و صافی داره مثلا در شیشه به صافی و زلالی اشاره شده
در شُش به فیلتر شدن و صافی کشیدن هوا
در شیش = 6 به صافی و شقی اشاره شده چرا شق بودن ؟؟؟ چون قبلش عدد پنج رو داریم که اشاره به پهن بودن داره و پنجه و پنچری هم اشاره به پهن شدن داره
شاش = زلالی و صافی = اب صاف و شفاف
شیش = چوب صاف انار در زبان مازندرانی و در عدد شماری هم یعنی صاف و شق برخلاف پنج که به پهنی اشاره داره
شیشار و شمشاد هم اشاره به صافی و ایستادگی و شقی داره
همشون ایرانی هستند
خود شوش و شوشتر هم اشاره به شیش و شاش داره / حالا هم میتواند اشاره به صافی هوا داشته باشه هم اشاره به مسطح بودن زمین هم اشاره به زلالی اب و هوا و هوای خوش تر و صاف تر / ایا خوش از شاش و شیش اومده
؟؟؟ خیر
خوش از خویش اومده یعنی برای خود خواستن = خ ایش = خود ایش ( خواستن ) = ایش = ویش و بیش و wish و ارزو و . . . .

واژه ی šiša - در اوستایی به معنی شیشه، بلور شفاف است.
این واژه در متون دینی و ادبی اوستایی ثبت شده و قدمت آن حداقل به هزارهٔ اول پیش از میلاد می رسد.
2. پهلوی ( فارسی میانه ) :
شکل پهلوی واژه šīšag است که همان معنای شیشه را می دهد.
این نشان می دهد که واژه در زبان های ایرانی قبل از ورود ترکان به فلات ایران وجود داشته است.
3. فارسی نوین:
واژهٔ شیشه مستقیماً از پهلوی šīšag آمده است و تا امروز حفظ شده است.
4. ریشهٔ هندواروپایی:
بن ونیسته ( Benveniste, 1969 ) و مایرهوفر ( Mayrhofer, 1986 ) ریشهٔ šiša - را در گروه زبان های هندواروپایی بررسی کرده و نشان داده اند که این واژه از ریشه های باستانی ایرانی و هندوایرانی است و هیچ ارتباطی با ترکی ندارد.
- - -
۲. بررسی ادعای جعلی
ادعا:
> �شیشه کلمه ای تورکی است که در اصل شوشه بوده از شوش تورکی به معنی صاف تیز صیقلی گرفته شده و اصطلاح شوش بوز به معنی یخ صیقلی و شفاف هم از همین کلمه است. �
نقد علمی:
1. عدم وجود سند تاریخی:
هیچ متن کهن ترکی قبل از ورود ترکان به ایران ( قرن ۱۰–۱۱ میلادی ) که از شوشه یا شوش بوز با معنای شیشه استفاده شده باشد وجود ندارد.
2. زمان بندی اشتباه:
واژهٔ šīšag در پهلوی و šiša - در اوستایی حداقل هزار سال قبل از ورود ترکان به ایران استفاده می شده است.
بنابراین ادعای �کلمه ای تورکی بودن� با تاریخ واقعی زبان مغایرت دارد.
3. لغت نامه شاهمرسی:
بسیاری از مدعیات شاهمرسی در مورد ریشه های ترکی لغات فارسی به صورت مستند و آکادمیک تایید نشده اند و اغلب برداشت های محلی یا فرضی هستند، نه مستندات زبان شناسی تاریخی.
- - -
۳. منابع معتبر
1. Benveniste, E. Le Vocabulaire des Institutions Indo - Europ�ennes. Paris, 1969.
2. Mayrhofer, M. Etymologisches W�rterbuch des Altindoarischen. Heidelberg, 1986.
3. MacKenzie, D. N. A Concise Pahlavi Dictionary. Oxford, 1971.
همهٔ این منابع تایید می کنند که �شیشه� ریشهٔ ایرانی دارد و پیش از ورود ترکان به فلات ایران به کار می رفته است.
- - -
💡 نتیجه گیری:
ادعای ترکی بودن واژهٔ �شیشه� کاملاً جعلی است و از منظر زبان شناسی تاریخی غیرقابل قبول است. ریشهٔ واژه در اوستایی و پهلوی ثبت شده و مستندات علمی معتبر آن را تایید می کنند.
- - -

در اوستایی واژهٔ šiša - به معنی شیشه و بلور شفاف به کار رفته است.
در پهلوی ( فارسی میانه ) نیز �šīšag� وجود دارد که همان واژهٔ امروزین �شیشه� است.
🔹 این واژه پیش از ورود ترکان به فلات ایران در زبان های ایرانی وجود داشته است.
- - -
2. بررسی ادعای �شوش� ترکی
ادعا شده که از �شوش� ترکی به معنی صاف و صیقلی آمده است.
اولاً در زبان های ترکی کهن ( ترکی باستان، اورخون، اویغوری، قپچاقی ) واژه ای به شکل �شوش� با این معنا ثبت نشده است.
�Şuşa� ( شوشا ) در ترکی امروز نام شهر است، نه صفتی برای �صاف و صیقلی�.
برخی گویش های ترکی کلمهٔ �şuş� یا �şuşa� را دارند ولی معنای آن متفاوت ( مثلاً سبک، ضعیف، پف کرده ) است، نه �صاف و شفاف�.
🔹 بنابراین ربط دادن �شیشه� به �شوش� ترکی ساختگی و بدون پشتوانهٔ زبان شناسی تاریخی است.
- - -
3. منابع معتبر زبان شناسی
Benveniste, E. ( 1969 ) . Le Vocabulaire des Institutions Indo - Europ�ennes → توضیح می دهد که �شیشه� ریشهٔ هندواروپایی دارد.
Mayrhofer, M. ( 1986 ) . Etymologisches W�rterbuch des Altindoarischen → ریشهٔ šiša - در اوستایی و سنسکریت بررسی شده است.
MacKenzie, D. N. ( A Concise Pahlavi Dictionary, 1971 ) → در پهلوی �šīšag� = شیشه.
- - -
4. نتیجه گیری
واژهٔ �شیشه� ایرانی و باستانی است، در اوستایی و پهلوی آمده و ریشه در زبان های هندواروپایی دارد.
هیچ شاهدی از زبان های ترکی کهن وجود ندارد که چنین واژه ای با معنای �صاف و صیقلی� داشته باشند.
ربط دادن �شیشه� به �شوش ترکی� یک جعل آشکار و بی پایه است، شبیه بسیاری از مواردی که در آن ها تلاش می شود واژگان ایرانی باستان را به ترکی ربط دهند.
- - -

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

نژاده مردم ایلام باستان بوده
طی سال های ۱۳۸۶ تا ۱۳۸۸ در دانشگاه شهرکرد پژوهشی توسط سورنا فیروزی بر روی نمونه های استخوانی و دندانی از هفت تپه، چغامیش، دزفول و شوش و گورهای باستانی از دوران ایلام میانه در هزارهٔ دوم پیش از میلاد یعنی چهار هزار سال پیش انجام گرفت. در این پژوهش، نشانگرهای ژنتیکی شاخص مردمان آریایی مورد جستجو و بررسی قرار گرفت. در هر سه نمونهٔ دزفول و در سه مورد از پنج مورد نمونه های ایلامیان هفت تپه و نیز در یک نمونه از سیلکی ها با دیرینگی ۶٬۰۰۰ سال، نشانگرهای ژنتیکی شاخص مردم آریایی مشاهده شد. قرابتی میان این نمونه ها با نمونه های اشکانی محوطهٔ ولیران دماوند و همچنین چند نمونه از ارگ بم نیز دیده شد.
یکسان بودن تبار ایلامیان و پارسیان
پژوهشگر ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺳﻮﺭﻧﺎ ﻓﯿﺮﻭﺯﯼ ﺩﺭ ﮐﻨﮑﺎﺵ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻧﯽ ﺑﺮ ﺟﺎﯼ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ 3500 ﺗﺎ 6000 ﺳﺎﻟﻪ ﺩﺭ ﺗﭙﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﻭ ﮔﻮﺭﻫﺎﯼ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺎﻭﺭﺩﻫﺎﯾﯽ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﯾﮑﺴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﺒﺎﺭ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﺗﻤﺪﻥ ﺍﯾﻼﻡ ﺩﺳﺖ ﯾﺎﻓﺖ.
ﺩﺭ ﺣﺪ ﻓﺎﺻﻞ ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ 1386 ﺗﺎ 1388 ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﯼ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺷﻬﺮﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻧﮕﺮﺵ ﮊﻧﺘﯿﮑﯽ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ او ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ . ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻫﺎﯼ ﮊﻧﺘﯿﮑﯽ ، ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ 8 ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﯾﻼﻣﯽ ‏ ( ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﻫﻔﺖ ﺗﭙﻪ ﺷﻮﺵ ﻭ ﺩﺯﻓﻮﻝ ﺑﺎ ﻗﺪﻣﺖ ﻫﺎﯼ 1500 ﺗﺎ 2000 ﭖ . ﻡ ‏ ) ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺎﺭﮐﺮﻫﺎﯼ ﭘﺪﺭﯼ ﺷﺎﺧﺺ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺁﺭﯾﺎﯾﯽ ﻣﻮﺭﺩ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ .
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻭﺳﻌﺖ ﺑﻮﻡ ﻧﮕﺎﺭﺍﻧﻪ ‏ ( ﺟﻐﺮﺍﻓﯿﺎﯾﯽ ‏ ) ﻭ ﻧﯿﺰ ﺷﻤﺎﺭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ‏ ( 17 ﻧﻤﻮﻧﻪ ‏ ) ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪُ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﻧﯿﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﺒﺎﺭ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ، ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻧﯽ ﻭ ﺩﻧﺪﺍﻧﯽ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﯾﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻃﯽ ﺁﻥ، ﺩﺭ ﻫﺮ ﺳﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺧﻮﺯﯼ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺩﺯﻓﻮﻝ، ﺩﺭ ﺳﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯ ﭘﻨﺞ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﯾﻼﻣﯿﺎﻥ ﻫﻔﺖ ﺗﭙﻪ ﺑﺎ ﻗﺪﻣﺖ ﻫﺎﯼ ﭘﯿﺸﺘﺮ ﯾﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺳﯿﻠﮑﯽ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺩﯾﺮﯾﻨﮕﯽ 6000 ﺳﺎﻝ، ﻣﺎﺭﮐﺮ M17 ﻭ R1a ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪ .
ﻫﺎﭘﻠﻮ ﮔﺮﻭﻩ M17 ﺷﺎﺧﺼﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺻﺮﻓﺎ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺁﺭﯾﺎﯾﯽ ﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ . ﺑﻪ ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺗﻮﺯﯾﻊ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺳﺘﻪ ﻧﮋﺍﺩﯼ ﯾﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺯﯾﺮ ﯾﺎﻓﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ : ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺍﺯ P ﺩﺭ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺧﺎﻭﺭﯼ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻏﺮﺑﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ، ﺍﺳﻼﻭﻫﺎﯼ ﺭﻭﺱ G ، ﺍﺳﻼ ﻭﻫﺎﯼ ﺍﻭﮐﺮﺍﯾﻦ T ، ﮐﺮﻭﺍﺕ ﻫﺎ ) ، ﮊﺭﻣﻦ ﻫﺎﯼ ﺍﺳﮑﺎﻧﺪﯾﻨﺎﻭﯾﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﻧﺮﻭﮊ ( ، ﮊﺭﻣﻦ ﻫﺎﯼ ﺍﺗﺮﯾﺶ & ، ﮊﺭﻣﻦ ﻫﺎﯼ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻭ . . .
ﻫﻢ ﺭﺩﻩ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺭﮐﺮ ﯾﻌﻨﯽ R1b ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﻫﻨﺪ ﻭ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ – ﺍﺭﻭﭘﺎﯾﯽ ﻏﺮﺑﯽ ﭼﻮﻥ ﮊﺭﻣﻦ ﻫﺎﯼ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ E ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺭﺍﯾﺞ ﺍﺳﺖ .
ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﺷﺎﺧﺺ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﯼ ﺳﺎﻣﯽ ﭼﻮﻥ ﻋﺒﺮﯾﺎﻥ ﻭ ﻧﯿﺰ ﺳﺎﯾﺮ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﯼ ﻧﮋﺍﺩﯼ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺼﺮﯾﺎﻥ ﻭ ﺯﺭﺩﭘﻮﺳﺘﺎﻥ ﺩﯾﺪﻩ ﻧﻤﯿﺸﻮﺩ . ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﻣﺎﺭﮐﺮ ﯾﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺧﻮﺯﯾﺎﻥ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﺩﻋﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﻭ ﻭﺭﻭﺩ ﺁﺭﯾﺎﯾﯽ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻓﻼﺕ ﺍﯾﺮﺍﻥ، ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻣﯿﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﯾﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﮐﻬﻦ ﻫﻢ ﺗﺒﺎﺭ ﺑﺎ ﺳﺎﯾﺮ ﺗﯿﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺁﺭﯾﺎﯾﯽ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﯾﻌﻨﯽ ﭘﺎﺭﺗﯽ ﻫﺎ، ﭘﺎﺭﺳﯿﺎﻥ، ﮐﺮﺩﻫﺎ، ﺁﺫﺭﯼ ﻫﺎ، ﺍﺭﻣﻨﯽ ﻫﺎ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺩﺭ ﻏﯿﺮ ﺍﯾﻦ ﺻﻮﺭﺕ، ﺑﻪ ﺳﺎﻥ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻧﺎﺁﺭﯾﺎﯾﯽ، R1a ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯿﮕﺸﺖ .
ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺑﺮ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﯾﺎﺩ ﺷﺪﻩ، ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﭘﺎﺭﺗﯽ ﻫﺎﯼ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﻭﻟﯿﺮﺍﻥ ﺩﻣﺎﻭﻧﺪ ﻭ ﻧﯿﺰ ﺳﺎﮐﻨﺎﻥ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﭘﺲ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ‏ ( ﺍﺳﻼﻣﯽ ‏ ) ﺑﻢ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺭﺍﺳﺘﺎ ﺑﺎ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﺎ، ﻭﺟﻮﺩ ﻫﺎﭘﻠﻮﮔﺮﻭﻩ R1a ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺷﺪ.
با سپاس از استاد سورنا فیروزی

اینجا هم ذکر شده ترکهای عثمانی این واژه را از بان فارسی گرفته اند .
همچنین شما شیشه را با تلفظ شوشه می گویید .

1 - آبگینه وار میباشد یعنی شفاف است
2 - میتواند اشاره به صاف و بدون پرچه و پرژ بودن و آسانی آن اشاره داشته باشد ( پایینتر میگویم چرا آسانی )
3 - میتواند به ویژگی شکستن و تخریب . . . اشاره داشته باشد
برای شماره 1 یعنی آبگینه و شفاف بودن میتوان شیشه را به کریستاله بودن آن پیوند داد
برای شماره 2 یعنی صاف و بدون پرز و آسان میتوان آس و راحتی را در آن دید که خود اثر بدون پرز بودن و صاف بودن است
برای شماره 3 میتوان اثر تخریب و شکستن را دید چراکه شیشه همانند کراک = crack میشکند و باعث کوچکی میشود چه جسمی چه مغزی
مثلا assasian ها یا همان حشاشین که به قاتل پرآواز بودند کارشان تخریب و شکست بود = قتل => حشیش همان تخریب و قتل و شکست شد
نکته دیگر اینکه در زبان مازندرانی به چوب صاف و نازکی که درد آور باشد شیش چو = چوب شیش میگویند که نشان از تخریب و صاف بودن دارد
بیشترین چیزی که در اینها همند ( اشتراک ) دارد صاف بودن و آس بودن است / در شماره 1 به صاف و ناتار بودن آن اشاره شده / در شماره 2 به صاف و ساده و راحتی ( کج و تار نبودن آن ) اشاره داشته باشد / در شماره 3 به صاف و راحت کردن که اثر شکستن و نابودی میباشد
همچنین در شیشار مازندرانی که شمشاد فارسی میشود میتوان گون های صاف و بسیار شق را داشته باشیم که مجددا به چوب صاف اشاره شده است.
=> شیشه میشود صاف ( این صاف کردن میتواند اشاره به شکستن و تخریب کردن = قتل کردن / استراحت کردن و آسان کردن داشته باشد
همچنین است که در امروزه واژه اسفالت کردن نشان از تخریب و شکستن را دارد یا صاف کردن دهان دیگری نیز باز هم نشان از تخریب دارد.

دولتهای کهنسال در ایران، ( عیلامیها با این صفت آشنا بودند و در معبد چغازنبیل واقع در خوزستان از شیشه استفاده شده است ) .