شیرین زبان ؛ کسی که بیانش خوب و دلپذیر است. ( فرهنگ نظام ) . کسی که گفتار وی خوش آیند باشد و کسی که سخن وی شنونده را افسون کند. ( ناظم الاطباء ) : بدستور شیرین زبان گفت خیز. نظامی. نکوروی و دانا و شیرین زبان ... [مشاهده متن کامل]
بر خویش برد آن شبش میهمان. سعدی ( بوستان ) . خوش طبعو شیرین زبان. ( گلستان ) . صائب ز نغمه تو شکرزار شد جهان گفتار حق ز خامه شیرین زبان تست. صائب.
به کسی که گفتار زیبا و رسا دارد میگوید
طفا جمله با شیرین زبان
بلبل زبان . [ ب ُ ب ُ زَ ] ( ص مرکب ) شیرین زبان . ( فرهنگ فارسی معین ) . || فصیح . ( فرهنگ فارسی معین )
مرصع زبان خوش سخن رنگین کلام : معلی کلام و مصفی ضمیرم ملمع بیان و مرصع زبانم . ( طالب آملی )