شکل

عربی: احتمالاً کلمه عربی "شکل" از ریشه ثلاثی ش - ک - ل ( sha - ka - la ) آمده است که معانی مربوط به "بستن"، "بستن" یا "پیچیدن" را دارد. این ارتباط با بستن به ایده شکل گیری شکل توسط نحوه اتصال عناصر به یکدیگر مربوط می شود.
فارسی: ریشه "شکل" در فارسی کمتر مشخص است. ممکن است:
از عربی وام گرفته شده باشد: با توجه به سابقه طولانی نفوذ عربی در فارسی، "شکل" می تواند وام واژه ای باشد که در مقطعی پس از توسعه سیستم ریشه ای سه حرفی در عربی وارد فارسی شده است.
منشأ پیش از عربی داشته باشد: احتمال دارد "شکل" ریشه ای جداگانه و قدیمی تر هندو اروپایی در فارسی داشته باشد که ارتباطی با ریشه عربی ندارد. با این حال، ردیابی چنین ریشه ای به تحقیقات عمیق تر اتیولوژیکی نیاز دارد.
تقدم زمانی
بر اساس شواهد موجود، به احتمال زیاد ریشه عربی ( sha - ka - la ) بر استفاده از "شکل" در فارسی تقدم دارد. سیستم ریشه ای سه حرفی یک ویژگی تثبیت شده در عربی است که نشان دهنده سابقه طولانی تر ارتباط این کلمه با ریشه است.
با این حال، لازم به ذکر است که این موضوع به طور قطعی ثابت نمی کند که خود کلمه ابتدا در عربی پدید آمده باشد. احتمال وجود یک ریشه جداگانه و قدیمی تر برای "شکل" در فارسی وجود دارد، هرچند ردیابی آن دشوارتر خواهد بود.

ولی می توان در گونه نخست کاربرد واژه "شکل"، به جای "شیوه، گونه، روش"، از "دیس" هم بهره برد و برابر هم هستند.

فرهنگ فارسی عمید
فرهنگ فارسی معین
فرهنگ واژه های سره
فرهنگ فارسی هوشیار
واژگان مترادف و متضاد

برگرفته از نوستاری در پیوند زیر:
https://www. behzadbozorgmehr. com/2013/07/blog - post_23. html
نمونه ی دوم:
. . . برایم بهانه ای است که جُستار یادشده را کمی بیشتر شکافته و توجه خوانندگان، بویژه کسانی که به کارهای پژوهشی روی می آورند را به اهمیت درنظر گرفتن این رابطه، چه از نظر آمایش درونمایه کار ، چه از نظر ساختار و شکل ( برونزد ) آن جلب نمایم.
برگرفته از نوشتاری در پیوند زیر:
https://www. behzadbozorgmehr. com/2009/05/blog - post_21. html