شکفتن

نِگَریدنی است که {کِی=اِشکِی} و این در بسیاری از ریشه های هندو اروپایی و اوستایی، رخ داده است.
برای نمونه، دو واژه {مَردَن/شمَردَن} برابر هستند، یکی شان از یک ریشه با {ش} و دیگری از هَمان ریشه بی {ش} گرفته شده است.
چرایی این پدیده را هنوز نیافته ام و کسی هم گویا در این باره کُنجکاو نیست!
. . . . . . . . . . . . . . . . .
مونه ( =ایده ) :با این پدیده، میتوانیم نو ریشه هایی را یافت کنیم و واژه هایی که ریشه شان پیدا نشده را، ریشه شان را پیدا کنیم!
پِنداشت 1:واژه {کِیرو} در یونانی، از همین ریشه {کِی} گرفته شده است و برابر {کفتن} است.
پِنداشت 2:نزدیکی مَعنایی و درونی و بُرونی ( =ظاهری ) دو واژه و زبان، نِشانگر همریشه بودن آنها است.
فَرجام:واژه {کفتن} از {کِی} گرفته شده است.
نمی توانید با پَنداشتِ 2 کنار نیایید، چِرا که اگر این پِنداشت درست نباشد، برای نمونه نمی توانیم بگوییم {رواج} از {رواگ} آمده است یا هر آمدنِ واژه x از y را رد می کنید!
. . . . . . . . . . . . . . . . .
به جای {ترجیح}، میتوانیم بدین شیوه کار کنیم:
میتوانیم به جای اینکه از {اِشکا} اوستایی به {شِکاو/شِکاف} برسیم، به {شِکال} بِرِسیم ( دایِشِ آواییِ ل ) و سپس بن واژه {شِکِلتن}.
پِنداشت1:میتوانیم دوباره به هَر ریشه هَر واژه در هندو اروپایی برگردیم و دوباره از آن واژه سازی کنیم
پنداشت 2:ریشه {اِشکِی} در هندو اروپایی برابر {جدا کردن، متمایز کردن} نیز میباشد، پس برای واژه سازی شایسته است.
پِنداشت2:دایِش های آوایی، به افزودن یِک وات به واژه در گذز زمان می گویند.
پنداشت3:پس از دایِشِ آوایی {پ} و دایِشِ آواییِ {ف}، دایِشِ آواییِ {ل} رواگمند ( =رایج ) ترین دایِشِ آوایی است.
پنداشت4:اگر پس از بررسی از سوی کارشناسان راستین ( نه کیژِ خَژ خورده ها ) پذیرفته شد، از آن واژه میتوان بِکار برد.
فرجام ( اگر پنداشت 4 درست شود ) :بن واژه {شِکِلتَن} را داریم برابرِ {ترجیح دادن}.
. . . . . . . . . . . . . . . . .
در این دیدگاه، کوشیدم تا با فرنایِش ( =استدلال ) با پِنداشت ها و سِپَس فرجام بر پایه آنها، دریافت شما را آسان تر کنم.
دیدید که، برای نمونه، بخشِ سوم هنوز سَد دَر سدی ( =قطعی ) نیست و اگر کارشِناسانِ راستین، بر این بودند که نمی شود، پس این بخش نادرست است.
اگر شما کاربرانِ دانا، با هر کدام از پنداشت های بنده کنار نمی آمد، با پَسگَشت ( =منبع ) و همچنین فرنایِش ( =استدلال ) ، در پاسخ به دیدگاهِ بنده، دیدگاه بنویسد، اگر فرجام بر آن بود که من نادرست بودم، آن بخش را ویرایِش و یا پاک می کنم.
یادمان نرود، من هم باید نخست برای پنداشت هایم به جز ( پِنداشتِ 4، بخش 3 ) که پیش نیاز ( =شرطی ) است و نه میتواند رد شود نه استوار ( =اثبات ) و ( پِنداشتِ 2، بخش 3 ) که شناسه ( =تعریف ) است و ( پِنداشتِ 3، بخشِ 3 ) که بیشترین است و من نمی توانم آن را استوار کنم ( =اثبات کنم ) ( چون که باید همه دایِش های آوایی بررسی شود! )
( باید بگویم که، اگر پنداشت 3 بخش 3 درست هم نباشد، باز هم میتوانیم از دایِشِ آوایی ل بکار ببریم ) را استوار کنم ( =اثبات کنم ) ، پس داریم:
بخش دوم:
پنداشت 1، بخش 2:فرتور
پنداشتِ 2:اگر نادرست باشد، پس نمی توانیم برای نمونه بگوییم {رواج} از {رواگ} آمده است، و یا روی هم رفته نمی توانیم هر واژه x ای را بگوییم از y آمده است.
بخش سوم:
پِنداشت 1:همین دگرگونی های آوایی با ریشه ها را مردم آن زبان انجام داده اند، ما هم مردم هستیم، پس آزاد هستیم با ریشه، دوباره واژه سازی کنیم.
بدرود!