شمایل شکنی

در مسیحیت شمایل شکنی به دلیل تفسیر لفظی از ده فرمان به وجود آمده است: ( سفر خروج، فصل ۲۰ )
( ۴ ) هیچ بُتی برای خود مساز، خواه به شکل هرآنچه بالا در آسمان باشد یا پایین بر زمین یا در آبهای زیر زمین. ( ۵ ) در برابر آنها سجده مکن و آنها را عبادت منما؛ زیرا من، یهوه خدای تو، خدایی غیورم که جزای تقصیرات پدران را به فرزندان و پشت سوم و چهارمِ آنان که مرا نفرت کنند می رسانم.
پطرس کسانی که از پرستش شمایل خودداری می کردند را «دارای ذهنی یهودی» می نامید.
در امپراتوری روم شرقی، آیکون شکنی حکومتی توسط لئون سوم پس از مدت ها مخالفت مردم با استفاده از شمایل آغاز شد. اکثر حمایت کنندگان شمایل شکنی را مردمان فقیر غیریونانی شرق امپراتوری که زیر حملهٔ مسلمانان بودند تشکیل می دانند. بعدها برخی از اصلاح گران پروتستانی مانند اولریش تسوینگلی و ژان کالون نیز براساس ده فرمان خواستار برچیده شدن آیکون ها شدند.
در اسلام، نابودی تصاویر و بت ها از کعبه واقعه ای مهم در تاریخ اسلام تلقی می گردد. با وجود اختلاف نظر میان محققان، اسلام ممکن است یکی از عوامل مؤثر بر آغاز شمایل شکنی در امپراتوری روم شرقی باشد. براساس یکتاپرستی مصالحه ناپذیر اسلام، مسلمانان هیچ دلیلی برای نمایش خداوند در آثار هنری ندارند چون که تنها او می تواند توسط کلام خودش ( قرآن ) توصیف شود. قرآن اعراب جاهلی را به دلیل پرستش بت ها سرزنش می کند ولی در مورد شمایل به صورت یک دکترین بحث نمی کند؛ بنابراین اسلام را می توان پرهیزکننده از شمایل ( ایماژزدا ) دانست نه شمایل شکن. در حالت کلی، مسلمانان از قراردادن تصاویر جانداران در مسجدها و مدرسه ها خودداری کرده اند. این مخالفت با تصاویر مذهبی به صراحت در قرآن نیامده است، بلکه براساس احادیث مختلفی است که نقل شده است.