شلتوک

بعضی ریشه ی آن را تالشی دانسته و گفته اند نام اصلی آن
" شَل تک است" که در فارسی با کمی تغییر و به صورت " شلتوک " رواج دارد . به طوری که در اطراف ویزنه هنوز شَل تک می گویند. در ماسال، "درز" و " ژه" را به جایش به کار می برند.
این اسم از شکل دانه های ژه ( برنج پوست نکنده ) گرفته شده و عبارت است از : "شَل" و" تک" .
شَل ، نوعی خار شتر است که بخصوص در مناطق ییلاقی تالش می روید. بوته ی آن پر است از خار و عموماً گل های زیبای سپید و بنفش می دهد. شل را تالش ها به معنی خار هم به کار می برند و تک یعنی نُک ( نوک ) .
پس اگر شل تک را بخواهیم به فارسی برگردانیم ، می شود خار نُک که منظور همان دانه ها ی خوشه برنج ( ژه ) است. دانه های برنج حتی بی خار هم نک تیزی دارند و دانه ی صدری خار ( شل ) بلند دارد و کلمه ی شل تک ( شلتوک ) از این جا گرفته شده است.