شخصیت

کاراکتر

شخصبت؛تعاریف مردم از رفتار های یک فرد با توجه به تفاسیر رایج در یک جامعه=هویت صادره از یک شخص

شخصیت هر انسان با کارهای که انجام داد در طول زندگیش مُشخّص وتعیین میشود؛
نه با عقائد که بیان کرد ونه با حرف های که سخن گفت وسرود کرد.
. . .
شَخَصَ
شاخص
شَخص
تشخیص
مشخصات
تشخیصات
... [مشاهده متن کامل]

واژگان شخص و شخصیت عربی نیستن

شخصیت به زبان سنگسری
شّخصیت shakhsyit
مِنش meneshe
ذات zate
سِرشت sereshet
کار و کِردار kar o kerdar
شخصیت با کسب صفات مثبت و منفی همراز
صفات مثبت با شخصیت پایدار همساز
صفات منفی با شخصیت ناپایدار هم آواز
... [مشاهده متن کامل]

شخص تو : با هر صفتی چه کرم چه رفع چه عیب چه حسن

شَخصیَّت: ١. منش، درون؛ کردار، رفتار ٢. چهره، کس، فرد ٣. فرد بودن، فردبودگی

شخص در زبان فارسی میشود خویش و خویش در زبان مازندرانی که از پهلوی می باشد می شود شِ
از انجایی که خواست در زبان مازندرانی می شود وِست ( ارزو و امید و برابر ویش لاتین ) پیداست که در زبان فارسی خ به برخی از واژه ها افزوده شده یا خِش بوده که شده خویش و . . . .
... [مشاهده متن کامل]

شخصیت=مراقب افکارت باش که گفتارت میشود مراقب سخنت باش که عملت میشود مراقب عملت باش که عادتت میشود مراقب عادتت باش که شخصیتت میشود. . . . .

شخصیت، می تواند گویش عربیِ بن واژه ی "شیَئُثَنَ" یا "شیَئُتَنَ"، "شیَ اُثَنَ" یا "شیَ اُتَنَ" به لاتین shyaothana یا shyaotana به چمِ "کنش"، "کردار"، "منش" و کار و رفتاری که بر گرفته از ویژگی های درونیِ آدمی ست، باشد. این واژه بارها در اوستا بویژه در بخش گاتاها آمده و گویش درست آن با th ( ث ) بوده که با t ( ت ) هم گفته میشده.
... [مشاهده متن کامل]