شباهنگ

تنهامصراع شاذ و نادر است که ه وصل به ک نوشته شود زیباتر است والی میتوان نوشت کترکان خوان یغما را و ضمنا ربطی هم به وزن نظم شعر ندارد و اگر نثر هم می بود همین حکم را داشت مثلا آ خودش با مد روی الف که ما آن را کلاه آ میخوانیم خودش بتنهایی دو حرف مانند باتا پا ثا سا الی آخر است و آن کلاه نیست بلکه واژه مــــــد را روی الف بشکل کلاه نوشته ایم یعنی الف را باید مد و امتداد بدهیم ولی باز در خیلی جاها اگر بنویسیم درست نیست مثل از آن را باید ازان و شب آهنگ را باید شباهنگ بنویسیم این قواعد دستوری ادبیات پارسی است